Vandaag is het 100 jaar geleden dat Simon Carmiggelt werd geboren. Simon heeft heel veel gedaan in zijn leven maar is vooral bekend van zijn cursiefjes, waarvan er onder pseudoniem "Kronkel" vanaf 25 oktober 1946 tot november 1987 zo'n 10.000 zijn verschenen in Het Parool. Van die cursiefjes, nu zouden we zeggen columns, werd er ook ieder jaar een bundel uitgebracht met een selectie, en in mijn jeugd heb ik die boekjes verslonden. Ik vond ze heerlijk om te lezen.
De manier waarop Simon schreef was dat van een goede observator. Slenterend door de stad vond hij zijn inspiratie, hij verwerkte een detail of een voorval tot een compleet verhaal, luisterde naar mensen en gebruikte elementen uit hun conversaties. Soms was een cursiefje zo uit het leven opgeschreven en altijd had je het idee dat wat je las zich dagelijks ontelbare malen voordeed. Iedere situatie had een grote vorm van herkenbaarheid.
Ik hield van zijn droog komische stijl van schrijven, die milde ironie en nooit ten koste van anderen, dat is bij de talloze hedendaagse columnisten wel anders. Van mij mag het, om met Youp van 't Hek te spreken, best 'schuren', maar soms gaat het wel heel erg ver, hoewel dit ook een heel andere tijd is dan waarin Simon schreef, die trouwens nooit over politiek of actualiteit berichtte, maar altijd over de mensen die hij zoal tegen kwam of over zijn eigen ontmoetingen en situaties waarin hij verzeild raakte.
Simon Carmiggelt is in 1987 op 74 jarige leeftijd overleden.
Ik wenste te mogen schrijven als Meneer Carmiggelt..
BeantwoordenVerwijderenWie niet? De man was fenomenaal!
VerwijderenEn de Kronkels op tv met dat geweldige muziekje aan het begin : In a sentimental mood van Duke Ellington met Johnny Hodges.
BeantwoordenVerwijderenDeze versie dus : http://m.youtube.com/watch?v=uGS9rV1ZMgE
BeantwoordenVerwijderenJa ik herken het!
Verwijderen