Haarlem - Teylers museum

Daagjes uit met lieve vrienden in de vakantie, ik ben er gek op! Gisteren met Nadira, Rick en Chris naar Haarlem geweest, waar ik als kind wel eens een bezoek aan heb gebracht, maar daarna nooit meer. We ontmoetten elkaar op het station en zijn bij een heel leuk zaakje Jetties, een bakje koffie gaan drinken met wat lekkers erbij ik had chocolatecookie cheesecake een zeer intensief gebakje, maar overheerlijk!

Van kornuit Harry hadden we gehoord dat het Teylers museum zeker een bezoek waard zou zijn, en daar waren we geen van vieren nog geweest. Wij durfden blind op Harry's oordeel te varen, en hij had niets teveel gezegd, wat een prachtig museum! Buiten de exposities is het een adembenemend gebouw waarvan sommige delen meer dan 200 jaar oud zijn, het is dan ook het eerste en het oudste museum van Nederland.
Er zijn fossielen, en gesteenten en mineralen te zien met daarbij zo heerlijk ouderwets getypte of geschreven beschrijvingen er bij. Natuurkundige instrumenten, schilderijen, tekeningen en er was een tijdelijke tentoonstelling getiteld 'Buitenaards', in de breedste zin van het woord.

Daarbij hoorde ook een door een student sterrenkunde gepresenteerde voorstelling in een mobiel planetarium, waar we eigenlijk bij toeval op stuitten. Nadira en Chris moesten even toiletteren, en Rick en ik stonden te wachten toen er mensen naar boven werden geroepen voor de voorstelling en wij konden dus ook mee, de lieverd wachtte zelfs totdat Nadira en Chris klaar waren. Wij moesten ons in een soort opblaasbare tent begeven en op de grond op kussentjes gaan zitten, daar begon een voorstelling over onze melkweg en het heelal met letterlijk duizelingwekkende beelden waar we helemaal inzaten. De jongen had gezegd dat het een interactief gebeuren zou zijn en dat we gerust dingen konden vragen. Een dame op leeftijd nam dat zeer ter harte en had de hele voorstelling door een soort één-tweetje met de student, maar het was erg interessant, zeker om te zien dat onze melkweg slechts een zandkorrel is in het geheel, en dat het over een paar miljoen jaar ook wel weer klaar is, omdat de zon er dan toch echt eens mee ophoudt én omdat er (als ik het goed begrepen heb) een ander melkwegstelsel naar de onze op weg is en er mee in botsing gaat komen.

Na al deze indrukken door de stad gewandeld en leuke plekjes gezien, bijzondere winkels, pittoreske steegjes en zo werd het langzaam tijd voor het diner, dat hebben we genuttigd bij Jacobus Pieck, waar we werden geholpen door een erg leuke serveerster waar we alle vier wel van gecharmeerd waren. Buiten dat ook heerlijk gegeten, ondanks dat er drie dames uit het hippietijdperk met twee gewenste, buitengewoon lelijke en luidruchtige kinderen die een duidelijke vrije opvoeding genoten aan een tafel te dichtbij kwamen zitten. Maar ze gingen ook eerder weg dan wij zodat we, terwijl we elkaar weer konden verstaan, in alle rust een overheerlijk toetje en een kopje koffie c/q thee hebben kunnen nuttigen.

Het was weer een dag met een gouden randje!