Zierikzee

En zo schrijf ik dit blogje vanuit mijn hotelkamer in het pittoreske Zierikzee. Ik leg u uit. Het is in dit weekend dat vriend Chris qua leeftijd een mijlpaal zal bereiken. En hij en ik hebben in ieder geval één ding gemeen, wij zijn steevast op uitnodiging van de partij als anderen zulks groots willen vieren met dranken, spijzen, muziek en dans, maar zelf hoeven we niet per se in het centrum van de aandacht te staan. Ik ben ooit naar Londen gegaan in mijn jubeljaar. Chris heeft ons dit weekend uitgenodigd om samen met Rick en hem zijn momentum bij te wonen in het wonderschone Zierikzee. Het spreekt voor zich dat wij ons zeer vereerd voelen en gistermiddag kwamen we aan.

Wonderschoon en pittoresk, zeker, maar voor auto's is het vrij ingewikkeld om bij de parkeerplaats van het hotel te komen, we stuitten steeds op paaltjes uit de grond die pas om half zes in de grond verdwijnen. Uiteindelijk ben ik naar het hotel gelopen om Chris te verwittigen die de jonkvrouwe in nood heeft geholpen om de parkeerplaats te bereiken.

Het is een geweldig leuk en sfeervol hotel. Het regende, maar we konden toch buiten op het terras genieten van bubbels en vingervoedsel. We waren meteen in de onthaastingsmodus. Nog even een wandelingetje door het centrum gemaakt om ons op te maken voor het diner. Wat we deze eerste avond in het hotel deden. Het was allemaal even heerlijk en wonder boven wonder knapte het weer ineens op, zodat we na het diner in de avondzon een fijne wandeling door het stadje hebben gemaakt.

Het voelde gelijk aan als vakantie en dat is een goed teken. Als wij met elkaar zijn is het toch altijd meteen al leuk en vertrouwd. Na de wandeling nog een bakje koffie buiten op het terras, binnen was voetbal, ik meen zelfs dat Nederland speelde, wij hadden geen idee. Er was gejuich maar er is niet gewonnen begreep ik. Tijd om onze kamers op te zoeken voor de eerste nacht in het Zeeuwse.

Hotelkamer.

Vingervoedsel met bubbels als late lunch.