Gemier

Ik woon heel fijn met veel groen om me heen, maar een paar jaar geleden merkte ik daar de keerzijde van, ik zag zo nu en dan een mier in huis en dan dacht ik: 'Ach, een mier', Maar op een gegeven ogenblik zag ik er een aantal die naar een grote plant op weg waren. 'Het zal toch niet?' dacht ik, dus ik haalde de plant uit de sierpot en geraakte op de rand van een zenuwinzinking.

Duizenden Miljoenen Triljoenen mieren hadden die plant uitgezocht als woonplaats. Hyperventilerend heb ik de plant door het huis heen gesjouwd naar de galerij, onderwijl een antieke vaas die een aantal generaties in de familie was door een onhandige manoeuvre aan scherven gegooid, vervolgens de in paniek geraakte mieren die uit hun wereld waren gevallen maniakaal met de stofzuiger opgezogen en uit pure wanhoop de sierpot die haast werd gedragen door de mierenbevolking in de vijver geworpen waar ie nog steeds ligt als stille getuige van deze genocide.

Weken later deed ik nietsvermoedend de suikerpot open en ik slaakte een kreet, vol met mieren. Omdat ik heel weinig suiker gebruik gaat die pot niet dagelijks open, dus konden ze lang hun gang gaan, toen zag ik in de keuken achter de vaatwasser veel mieren, waarschijnlijk kwamen die door een miniscuul gaatje in de muur van buiten.

Toen maar ineens de grove middelen ingezet, poeder en lokdoosjes, en dat hielp mijn huis was mierenvrij. Daarna lichte ik nog maandenlang, als een soort dwangneurose, steeds het deksel van de suikerpot als ik in de keuken kwam.

Geen mier meer gezien binnen, tot ik gisteren plots op dezelfde plek als toen in de keuken tientallen mieren zag. Niet weer!!! gonsde het door mijn hoofd, en ik verstrakte en als een soort Rambo had ik nog maar één missie en een mantra in mijn hoofd: mieren weg mieren weg mieren weg mieren weg.
Als was ik automatisch bestuurd marcheerde ik naar de gangkast pakte trefzeker het busje met poeder wat er nog stond marcheerde terug en voelde mijn bloed koud worden keek strak naar het krioelende mierenvolk en bestrooide ze met het poeder.

Dit bewijst voor mij dat iedereen een moordenaar kan worden, want ik ben dol op dieren en sta er om bekend dat ik ook insecten die in huis zijn vang en naar buiten breng zodat ze het korte leven dat ze hebben in de vrije natuur kunnen beleven, als ik vliegen of libellen in een spinneweb zie spartelen bevrijd ik ze. (Ja die spin moet ook eten, maar dat doet ie dan maar als ik het niet zie). Maar muggen en mieren zijn erg lastig naar buiten te begeleiden, muggen omdat ze te bewegelijk zijn en mieren omdat ze met zovelen zijn.