Eindelijk weer

Het heeft even geduurd, maar gisteren ben ik weer eens bij de Joostens wezen eten. De Joostens zijn natuurlijk vrienden Marcel en Anita en hun kids Fabian en Jesse. Ondanks dat het wel weer even geleden was, wat vooral pijnlijk duidelijk wordt als je ziet hoe groot de jongens al zijn geworden, zijn dit vrienden bij wie je de draad gewoon weer oppakt, heerlijk als je dat ook weet van elkaar.

Omdat de plaats waar ze wonen toch een soort van onbereikbaar is voor de mensch zonder auto, heeft Marcel me uit z'n werk opgehaald en me 's avonds ook weer thuis gebracht. Het was weer heel gezellig, lekker gegeten, fijn bijgekletst en met enige jaloezie vernomen dat Fabian eind maart met school 4 dagen naar Londen gaat. Hij wel!

Omdat Jesse nu toch wel heel graag wil weten waar ik nou woon, hebben we er verstandig aan gedaan om meteen een datum te prikken voor een tegenbezoek, dan staat dat tenminste vast.