Toen en Nu: Richard Gere

Laat ik het maar bekennen, als jongmensch, zo begin jaren 80 was Richard Gere voor mij de man die alle andere mannen overbodig maakte. Ik bezocht zijn films, had posters, kaarten, knipsels, etc.  Naar mate je ouder wordt slijt dat natuurlijk, hoewel ik mensen van mijn leeftijd ken die nog steeds dweepziek en idolaat achter (voormalig) bekende mensen aanhobbelen op het obsessieve af, ze zelfs lastig vallen. Vaak zijn dit in het leven teleurgestelde mensen, die door de objecten van hun affectie, zij het enigszins knarsetandend, worden geaccepteerd als een noodzakelijk kwaad. Uit eerste hand heb ik mogen vernemen dat ze in die kringen worden bestempeld als "artiestenvlooien"

Ik was Richard Gere alweer jaren uit het oog verloren, had geen idee meer wat voor films hij maakte, wist vagelijk dat hij zich in liet met de Dalai Lama en het Boeddhisme, en toen ineens deed Richard mee aan College Tour, een programma van de NTR waarin studenten vragen kunnen stellen aan een persoon die zijn of haar sporen heeft verdiend in een bepaald vak of discipline.

Afgelopen vrijdag was de uitzending die ik door andere verplichtingen pas gisteren kon zien. Richard is nu 63 jaar en de tijd is vriendelijk voor hem geweest, buiten dat heeft het leven van hem een boeiende en vooral positief ingestelde man gemaakt die op rustige toon, met humor en zelfreflectie de vragen beantwoord, met nadruk zegt dat álles kan, maar dat je er wel voor moet werken om het voor elkaar te krijgen, niets komt naar je toe. Zijn conclusie was dat hij vindt dat het er in het leven omgaat wie heb je lief gehad, wie heeft jouw lief gehad en welke levens heb je met je tijd hier op aarde aangeraakt op een positieve manier.

Ik ben weer onder de indruk van hem, en nee ik ga geen plaatjes of wat dan ook meer van hem sparen, noch zijn adres achterhalen, of een website van hem openen, maar ik vond het leuk hem na al die jaren weer eens te zien, nu eens niet in een rol maar als zichzelf.