Raamwerk

Plotseling leek alles in een stroomversnelling te komen, eindelijk leek het doorgedrongen dat actie ondernemen de enige optie was, dus zodoende kon het gebeuren dat er een afspraak stond dat afgelopen vrijdag om 8.00 uur de timmerman zou komen om mijn raampje af te timmeren.

Toen ik om 7.30 onder de douche stapte en het punt van inzepen bijna daar was ging de bel, druipend stond ik aan de deur waar de timmerman verscheen. "U zou tussen acht en half negen komen" zei ik. Hij keek op zijn briefje en antwoordde: "O ja, ik had om half acht bij nummer 56 moeten zijn en daarna naar U" Dat begint goed, dacht ik. Ik ging verder met douchen en hij ging meten.

Eenmaal fris en aangekleed verschenen er twee andere mannen aan de deur, de vensterbankverwijderaars, bleek later. Ik was boven toen ik ze hoorde zeggen: "Prettig weekend! Tot maandag". Ik wierp mij zowat de trap af, het zou toch niet zo zijn dat...... Nee dat was tegen de timmerman, pfff!

Met de timmerman, een heel aardige rustige wat oudere man had ik een onderhoud over hoe ik het zou willen. Hij reageerde wat terughoudend en zou gaan kijken of het wel kon. Ik besloot, voor het beste resultaat geheel tegen mijn normale gedrag in, in de kamer te blijven terwijl ze ( er was nog een andere timmerman  bij gekomen) begonnen.

Dit waren nu eens mensen met interesse in hun vak én hun klanten. Ik werd bij de werkzaamheden betrokken over de verschillende mogelijkheden hoe ze de betimmering het beste konden aanbrengen, en ik had er inspraak in terwijl ze mij de voors en tegens uitlegden.

Na drie maanden wachten en wat geklaag van mij over de gang van zaken kan ik nu uit de grond van mijn hart zeggen dat deze mannen keurig werk hebben afgeleverd en ik heel blij ben met het resultaat.