Er was een eindeloze sfeer....

....en die is er telkens weer! De echte kenner weet direct dat dit een regel is uit het wonderschone lied "Amsterdam" waarmee Maggie MacNeal in 1980 Nederland naar een 5e plaats zong op het Eurovisie Songfestival. Gisteren bracht ik weer eens een bezoek aan onze hoofdstad. Het was een prachtige nazomerdag en dan is Amsterdam op z'n mooist. Door vriend Rick weet ik dat er een veel leukere wandeling is vanaf het station naar de binnenstad, niet over het afschuwelijke Damrak, maar even rechts aanhouden en dan over één van de mooie grachten, ik koos voor de Prinsengracht en het was een heerlijke ontspannen wandeling, waarmee ik de bedoeling had bij een zaakje koffie te gaan drinken wat de vorige keer, toen ik er samen met vriend Jeroen was, niet lukte omdat ze in verbouwing waren. Nu waren alle plekjes op het terras gereserveerd, dus week ik uit naar de overkant naar Café-restaurant Nel, een meer Amsterdamse naam heb je haast niet.

Heerlijk genieten van het weer, de lekkere koffie en een appelgebakje. tegenover me zaten twee mannen te praten, dat wil zeggen één van de mannen, een man op leeftijd met warrig grijs haar, VVD type, sprak met wijde armgebaren met een intonatie en uitdrukking waarmee hij wilde zeggen 'ik heb alles al meegemaakt, alles al gezien, en zo is het en niet anders', was aan het woord de andere, een veel jongere man, luisterde. Ik zat te ver weg om te horen waar over het ging, maar het was iets zakelijks. Na deze break is de eerste stop voor mij altijd platen en CD zaak Concerto in de Utrechtsestraat, heerlijk snuffelen tussen alle bakken én er altijd wel iets vinden, ik zal jullie niet laten schrikken van mijn keuzes, maar ik ben er blij mee.

Vervolgens via het Rembrandtplein, waar tegenwoordig een Nachtwacht van beelden staat, naar de winkels om ook naar kleding te kijken. Als je de hysterische bloemmotieven die plotseling 'in' zijn buiten beschouwing laat, is er niet zoveel te kiezen, tenminste voor mij. Ik heb wel wat gevonden, maar er zijn jaren geweest dat ik haast niet kón kiezen, en nu was ik blij dat ik íets heb kunnen vinden. Daarnaast is het me helder geworden dat óf mijn lichaamsverhoudingen kloppen niet, óf de hedendaagse man heeft weinig tot geen benen. Een daarmee doel ik natuurlijk op de 'skinny-broeken'.

Bij de maat die ik doorgaans heb komt de skinny-broek tot over mijn kuiten om daar dan bloedvatenafknellend te stagneren. Neem ik dan 2 maten groter gaan mijn benen er in, maar heb ik heel veel broek over bij de taille. Ik weet het ik, sta met één been in het graf, dus waarom überhaupt skinny-broeken voor iemand van mijn jaren? Het waren de enige broeken met wat kleur, ik kom om in de jeans, zwarte en bruine broeken, dus ik wilde wat vrolijkers, wat uiteindelijk dan ook wel gelukt is. Maar ik vraag me af, in godsnaam welke gozer past in skinny-broeken? Ik denk gasten met benen als lucifers en geen kont, en laten we wel wezen een vent moet wel een beetje kont en stevige benen hebben.

Een dagje Amsterdam is altijd te kort, want er is zoveel nog te zien, zeker met dit mooie weer, maar ik heb het heel fijn gehad, dus na nog een lunch en wat andere zaken bezocht te hebben ben ik weer met een voldaan gevoel richting huis gegaan.

Prinsengracht

De eeuwige rij bij het Anne Frank huis (met politiepostje er voor)

Vind je niet?

Allemaal blote popjes voor het raam met gebreide mutsjes en sjaaltjes om

De Nachtwacht in beelden op het Rembrandtplein. Een fotomoment voor veel toeristen.

Magna Plaza