Onbereikbaar

Plotseling, dat is het enige woord wat er op van toepassing is. Ik had in het winkelcentrum bij de Hema foto's besteld, nog even een opmerking op Facebook geliked, ik wilde een minuut of 5 later iets opzoeken op mijn telefoon en toen bleef ie plotseling op de startpagina van HTC hangen en om de minuut uit en weer aan gaan, hangend op die beginpagina. Gelukkig is de T-Mobile zaak waar ik deze telefoon gekocht heb in hetzelfde winkelcentrum, het meisje deed een reset-handeling en hij deed het weer, tot aan het eind van het winkelcentrum. Niets was er met het foontje aan te vangen, hij kon zelfs niet uit gezet worden.

Het meisje heeft hem nu voor reparatie opgestuurd, dat gaat zo'n 2 weken duren en valt, zo zei ze, onder de garantie. Ik loop al wat langer op deze aarde rond en twijfel daar direct aan, en vroeg het haar voor de zekerheid bij het afronden van de handeling nog maar eens, en ze beaamde het stellig, want het schijnt een softwarefout te zijn. Noem me achterdochtig, maar ik geloof het pas als ik mijn telefoon gerepareerd en al weer, gratis, in mijn bezit heb. Ik heb voor de zekerheid het e-mailadres van "Kaniewaarzijn" vast opgezocht.

Geen telefoon voor twee weken, ik ken mensen die na zo'n bericht zichzelf voor de trein wilden werpen omdat het leven voor ze geen zin meer had. Er is een verhaal bekend van iemand die al in de dakgoot stond om te springen vanwege een, tijdelijk, telefoonloos bestaan. En hoewel ik ben uitgelachen en bespot door vrienden en bekenden, men heeft mij zelfs door de buurt op een kar rondgereden en met rotte tomaten bekogeld, omdat ik nog steeds een papieren agenda heb waar ik met een kogelschrijver afspraken in opteken, is mede daardoor het voor mij niet een groot probleem om enigszins onbereikbaar door het leven te gaan de komende tijd.

Mijn telefoontje is er voor de lol, ik bekijk er mijn Facebook op, maak er fotootjes mee, doe er een woordspelletje op, gebruik hem incidenteel om de weg te vinden, vind het erg handig om, soms in groepsverband, te What's Appen en dat is het eigenlijk wel. De foto's die ik er mee maak print ik op een bepaald moment uit (zie het begin van dit blogje), muziek op mijn oren hou ik niet van dus dat zit er niet in. Ik kreeg dan ook geen apoplexie toen het meisje mij meedeelde dat de telefoon met fabrieksinstellingen terugkomt van de reparatie, er staat niets echt belangrijks in.

Het enige is dat ik nu niet vanuit mijn bed, als ik beneden gestommel hoor, met de telefoon de politie kan verwittigen. Mocht er een medische noodsituatie zijn zal ik niemand kunnen bellen en als gevolg daarvan overlijden. Een gewoon griepje of door mijn rug gaan is nu niet gewenst omdat ik mijn werk niet kan bellen om me ziek te melden. Afspraken maken wat gewoonlijk middels What's App gaat zal op een andere manier vorm gegeven moeten worden. Facebookloze vriend Jeroen met wie ik volgende week een afspraak heb, heb ik middels een mailtje van de noodsituatie op de hoogte gebracht en wij gaan elkaar in een vreemde stad ontmoeten zonder iedere 25 seconden voor de plaats van bestemming is bereikt elkaar middels What's App op de hoogte brengen van waar we nu precies zijn. Kortom het wordt een afspraak uit de technologische middeleeuwen, toen we elkaar altijd op de juiste tijd en plaats troffen zonder tussenkomst van What's Appjes, SMS-jes, of weet ik wat voor berichtjes. Hier zou zomaar een RTL-TV programma over gemaakt kunnen worden: 'Onbereikbaar Voor Twee Weken'. Er zijn mensen voor in een dwangbuis afgevoerd. Ik vind het wel iets relaxed hebben.