"Vakantie voorbij, weer aan het werk,
en dat doen we steeds weer zonder te morren.
Vakantie voorbij weer naar 't baasje toe,
al vraag ik me toch steeds af waarom ik dat nou doe."
Dit wonderschone proza is het refrein van de hit "Vakantie Voorbij" van Imca Marina uit 1972, en na al die tijd nog zo heel herkenbaar voor iedere loonslaaf. Gisteren mocht ik na een heerlijke vakantie van 3 weken weer beginnen. Ik wist de toegangscode tot de werkplek nog en hoorde een bekend kuchje uit het kantoor komen; 't baasje. "Hé Aidan! Was jij niet vrij vandaag?" "???"
Ik bleek niet te zijn ingeroosterd, maar nu ik er dan eenmaal was kon ik gewoon blijven, wat ook wel uitkwam uiteindelijk omdat een collega ziek was. Vervolgens werd me in een notendop mede gedeeld wat er de afgelopen 3 weken was gepasseerd en welke beslissingen zijn genomen en wat voor processen in gang zijn gezet die niet meer te stoppen zijn.
Voor korte tijd heb ik even aan de beademing gezeten, want omdat ons filiaal goed draait in de producten die ik verkoop heeft 't baasje in al zijn wijsheid joviaal geroepen: "Ja hoor, stuur maar!" tegen 2 winkels die te veel voorraad hebben en die nu boeken en entertainment gaan afsturen. We praten over duizenden stuks. Ik ken dat, als winkels volgens eigen inzicht mogen gaan verzenden, dan sturen ze waar ze vanaf willen, niet per se wat ook verkoopbaar is. 'T baasje ziet het allemaal niet zo somber want qua entertainment zijn we de hoogste van het land, en 'we gaan verkopen!"roept hij kinderlijk blij. Nu ja, ik zie wel wat er gaat gebeuren, maar ik voel dat ik op een bepaald moment zal moeten zeggen: "Heb ik het niet gezegd?"
Verder was het leuk om m'n collega's weer te zien, en heb ik best heel wat kunnen doen de eerste dag na de vakantie, alsof ik niet ben weggeweest. Net zoals ik na 1 dag in de vakantiemodus zat, zit ik nu na 1 dag weer in de werkmodus, en zo hoort het ook. Tot de volgende vakantie natuurlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten