Matinee: Krasse Knarren

Theatervriend Harry en ik gaan regelmatig naar het theater, maar altijd 's-avonds, 's-middags naar het theater gaan vind ik meer iets voor de blauwspoeling/rollatorbrigade. Maar toen ik deze voorstelling met Barrie Stevens, Astrid Nijgh, Martin van Dijk en Saskia van Zutphen in het programmaboekje zag staan ging ik overstag. Deze mensen met ieder een grote staat van dienst in verschillende disciplines, konden niet anders dan leuk zijn. Bij binnenkomst moesten we inderdaad ons langs rollators en andere mobiliteitsondersteuners laveren en haalden wij de gemiddelde leeftijd enigszins naar beneden. Maar wat een ongelofelijk leuke voorstelling!!

Door middel van diverse prachtige liedjes werd de levenswandel van Barrie, Astrid, Martin en Saskia aan het publiek verteld, Barrie die als 17 jarige vanuit Engeland in Nederland aankwam om bij de Snip en Snap revue te gaan werken en sindsdien altijd aan het werk is gebleven, Astrid die als meisje gebukt ging onder haar zware stem, de Zweedse zangeres Zarah Leander als een godsgeschenk zag want die had net als zij een hoogst zeldzame contra-alt en genoot wereldfaam, Martin die op zijn 13e al in een Jazztrio speelde en alle grote theaterdames als Adèle Bloemendaal en Jenny Arean heeft begeleid en Saskia die als kind maar één droom had, ooit eens aan het Eurovisie Songfestival meedoen, wat haar in 1997 lukte met Mrs Einstein. 

Met veel humor en zelfspot, relativerend, maar ook strijdbaar kwamen prachtige liedjes voorbij over het ouder worden, maar ook dat het vroeger heus niet altijd beter was, het was theater, cabaret, revue, toneel en musical in één. Saskia die, hoewel afgeraden door iedereen vanwege de lage score op het songfestival, in haar eentje nog één keer "Niemand Heeft Nog Tijd"  ten gehore bracht, onderwijl uitleggend over het hoe en waarom van de uiterst artistieke choreografie, Martin die niet alleen achter zijn piano bleef zitten maar ook zong en een dansje waagde zo nu en dan, Barrie die ondanks zijn 70 jaar nog wel even onder het zingen door een geweldige danssolo neerzet en als Astrid het grote succes van Zarah Leander, "Wunderbar", inzet, zit plotseling mijn vader naast me en zie ik hem met zijn hoofd meewiegen met de melodie en ben ik onverwacht ineens geëmotioneerd, want mijn vader was een groot bewonderaar van Zarah. Na de pauze maakt Astrid nog een hilarische conference-act van haar grote succes "Ik Doe Wat Ik Doe", compleet met een Duitse tekst die ze heeft moeten inzingen en wat, zoals ze het zelf zei, 'gelukkig geen hit werd in Duitsland'.

"Wat een geweldig publiek" zeiden de artiesten eenduidig na afloop in de foyer, "dat is niet altijd zo, maar iedereen deed lekker mee, heerlijk". En ja, na mijn fel betoog over artiestenvlooien in mijn blogje van afgelopen dinsdag vond ik mezelf terug even gezellig pratend met Saskia, Martin en Astrid over de voorstelling in de foyer.... Het ontploft meteen in mijn gezicht, zo'n statement-blogje, maar in mijn verdediging was het voorstelling,- en vakgerelateerd en hoefde ik niet op de foto of een handtekening. 

Martin van Dijk, Barrie Stevens, Astrid Nijgh en Saskia van Zutphen.