"Dat is niks voor jou dat thuiszitten"
"Dan kun je niet meer zoveel uit eten gaan"
"Die vele theatervoorstellingen kunnen dan ook niet meer"
"Je moet maar gauw zorgen dat je weer wat hebt"
Niet werken terwijl je dat wel zou kunnen en in plaats daarvan een uitkering ontvangen ligt maatschappelijk nogal in de hoek 'hoogst verwerpelijk', en als een soort van boete of straf zou je dan alles wat je leuk vindt niet meer kunnen of mogen doen. Ik ben het ermee eens dat een ieder die dat kan iets voor de maatschappij zou moeten betekenen, liefst middels betaald werk en anders vrijwilligerswerk. Dat blijkt in theorie snel gezegd, in de praktijk ligt dat toch iets moeilijker.
Om met betaald werk te beginnen en het op mezelf te betrekken, voor 50 plussers die op papier niet veel waard zijn ligt de wereld niet echt open. Het is niet eenvoudig, want te weinig ontwikkeld, te oud en te duur. Dat in het echte leven mijn ontwikkeling en mogelijkheden dat wat op papier staat overstijgt is iets wat 'ze' dan zomaar zouden moeten geloven. Vrijwilligerswerk is ook aan regels en wetten gebonden, vooral die van het UWV, zij vinden niet zomaar al het vrijwilligerswerk goed voor hun uitkeringsgerechtigden. Aan het eind van de maand heb ik een onderhoud met een echt UWV mens in plaats van met hun verschillende computersites. Ik hoop dan samen toe te kunnen werken naar een bepaalde richting wat hout zaagt.
Dus het 'gauw zorgen dat je weer wat hebt' is hiermee enigszins genuanceerd. 'Thuiszitten' is niet echt een groot probleem voor mij, ik vermaak me prima, omdat ik het hele gebeuren aan zag komen heb ik structuur aangebracht in de dagen en het gaat goed. Ik wist dat van te voren ook wel, want wie kent mij nou beter dan ikzelf. Mijn uitgavenpatroon is inderdaad aangepast, want 70% van een al niet zo'n heel goed loon is niet veel, maar gelukkig ben ik geen veeleisend mens, ik had al geen auto, ik vind op vakantie gaan geen must, qua eten en drinken ben ik snel tevreden, kortom het is een sport om met minder toch ook uit te komen.
Ik heb ooit eens op tv een vrouwtje gezien met zo'n doorrookte, door de zon verweerde huid die in financiële moeilijkheden zat en met rookstem en sigaret in haar mond haar nood zat te klagen. Toen de interviewer zei: "Maar u rookt nog!" Antwoordde het wijfje: "Dat is uche uche uche uche het eniguche uche uche uche wat ik nog uche uche uche uche heb uche uche uche uche uchèèè".
Het is daarom dat ik weer heel leuke voorstellingen heb uitgezocht om aankomend theaterseizoen te gaan bezoeken. Cultuur opsnuiven is het enige wat ík nog heb 😉 (cabaret).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten