Zij ging na een intensieve studie afstuderen en haar scriptie verdedigen. Samen met haar moeder, broer, zwager en vriend mocht ik erbij zijn. In eerste instantie dacht ik dat het daadwerkelijke scriptie verdedigen iets was tussen Nadira en de examinatoren, maar wij werden van harte uitgenodigd om bij het hele gebeuren aanwezig te zijn. De dame en heer heetten mevrouw Engel en meneer van 't Geloof, zoiets verzin je niet. Meneer van 't Geloof was voor Nadira geen onbekende, hij was haar scriptiebegeleider, mevrouw Engel was dus de eigenlijke examinator.
Er werd met Nadira besproken of zij eerst haar verhaal wilde doen en daarna de vragen beantwoorden, of dat ze die liever tussendoor had. Ze koos voor de laatste optie, en dat geeft het meteen een fijne dynamiek. Nadira had een actueel onderwerp gekozen voor haar scriptie, ze had in de gemeente Zaanstad een samenwerking van 3 partijen onderzocht op het gebied van zorg en welzijn, m.b.t. sociale wijkteams. Ze had o.a. interviews afgenomen, vragenlijsten gemaakt en intensief met betrokkenen gesproken over hoe die samenwerking in de praktijk verliep en waar men tegenaan liep en of de drie partijen zichzelf en elkaar nog wel herkenden als losse entiteiten of meer als het geheel wat ze nu vormen. En welke rol de gemeente daar in speelt of nog zou moeten gaan spelen. Dit is vanzelfsprekend in een notendop waar haar scriptie over ging.
Ik vond het een genot om naar Nadira te luisteren omdat ze heel goed en vol passie kan vertellen. Dat vond ik niet alleen. Ik zag aan mevrouw Engel dat zij ook zichtbaar genoot van de wijze waarop Nadira over haar scriptie vertelde. Ze stelde geïnteresseerde vragen, en zo kreeg het hele gebeuren zoals ik al zei iets heel organisch. Na een uur gingen de dame en heer in overleg en werden wij allen verzocht de kamer te verlaten. Dat duurde niet lang, toen mochten we allemaal weer terug en kreeg Nadira te horen dat ze was geslaagd en MBA achter haar naam mag zetten. Haar cijfer hoort ze pas over een week of 2, maar met aan zekerheid grenzende veronderstelling zal dat geen mager zesje zijn. Wat ik al had gezien aan mevrouw Engel, sprak ze nu ook uit tegen Nadira, dat ze enorm had genoten van de passie en het enthousiasme waarmee zij over haar onderzoek had verteld.
Bloemen en champagne werden overhandigd en Nadira mocht haar diploma ondertekenen. Vervolgens moesten haar broer en zwager weer aan het werk, maar hebben Nadira, Albert, haar moeder en ik nog even geluncht om dit hoogtepunt te vieren. Ik vond het een geweldige eer dat ik er bij aanwezig mocht en kon zijn, want zoals ik al zei, wat is er heerlijker dan een vriend(in) te zien stralen en boven zichzelf te zien uitstijgen. Dat geeft zoveel positieve energie. Het was een dag met een gouden rand.
Een terecht stralende Nadira ondertekent haar diploma |
Het zit er op! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten