Vandaag zou mijn vader jarig geweest zijn. Ik heb wel eens geschreven over de uitbundige wijze waarop bij ons thuis de verjaardagen werden gevierd met twee kamers vol visite, en al die beelden en vooral de mensen, waarvan er velen niet meer onder ons zijn, gaan dan door mijn hoofd. Mijn ouders zijn van de generatie die als tiener de oorlog hebben meegemaakt, en misschien heeft dat er wel toe bijgedragen dat in de jaren 50, 60 en 70, de tijd dat zij en hun generatiegenoten volwassen werden en gezinnen gingen stichten, als er iets te vieren viel het ook wérd gevierd. Het leven werd gevierd, zeg maar. Tegenwoordig is het bijzonder als iemand zijn of haar verjaardag groots viert, en ik doe het zelf ook al jaren niet meer, maar kijk met veel plezier terug op de tijd dat ik naar de verjaardagen van iedereen in het gezin toe leefde.
Ik denk vaak aan mijn vader, en begrijp hem hoe ouder ik word steeds meer. Ik lijk in mijn doen en laten ontzettend veel op hem, zijn gedachtegang van toen, ik snap het nu volkomen. Sommige beslissingen die ik neem, hij zou exact hetzelfde gedaan hebben. Nu ik sinds kort werk in de lunchroom, schoot het plots in m'n gedachte dat mijn vader, nog voor mijn geboorte of ik was nog heel klein, om het gezin draaiende te houden een bijbaantje aannam als afwasser in een restaurant. Het behoort ook tot mijn taken om de afwas te verwerken in een machine, maar daar was in het begin van de jaren 60 natuurlijk nog geen sprake van. Wat ik wel van hem kende was dat hij, als hij thuis in de keuken bezig was, mijn vader kon heerlijk bakken, en met oud en nieuw bakte de man emmers oliebollen, altijd een theedoek enigszins nonchalant over z'n schouder had geslagen. En van de week ontdekte ik dat ik hetzelfde deed tijdens de afwas in de lunchroom. Hij was toen echt even heel dichtbij,
 |
| Mijn vader in 1949. |
 |
| Vakantie 1969: even een gebbetje met z'n schoonzuster Jopie. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten