Van straat geplukt

Al vrij lang gaan mijn moeder en ik na de wekelijkse boodschappen voor haar, regelmatig een kleine lunch gebruiken bij lunchroom 'Cappuzzino'. Er heerst een informele gezellige sfeer, wat mede komt door de eigenaar en de medewerkers. Doordat we er best vaak komen gaan de gesprekjes wat dieper dan 'mooi weer hè' en 'wat is het druk vandaag'. Zo wist de eigenaar dat ik geen werk had, en vroeg hij regelmatig hoe het er voor stond, zo ook 1 september j.l., toen wij daar weer een lunch gebruikten. "Wij zoeken iemand" zei ie, "kijk maar even op het raam of je het wat vindt".

Op het raam stond aangegeven dat ze een medewerker zochten voor zo'n 20 uur per week, de man wist hoe oud ik was, en hij vroeg het natuurlijk niet zomaar. Ik heb mijn cv opgestuurd en gisteren heb ik mijn tweede gesprek gehad. Vrijdag heb ik er een paar uurtjes assessment, en ik geloof dat ik volgende week kan beginnen, maar dat hoor ik vrijdag wel.

Het is voor een paar maanden, voor 20 uur per week, ik heb er zin in en dóe weer 'ns wat voor m'n centjes. Het is leuk kleinschalig, geen frituur en alcohol, vriendelijke mensen en een relaxte sfeer. Het is natuurlijk een hele andere branche, zodat de oude hond wat nieuwe trucjes gaat leren. Bovendien op loopafstand van mijn huis.

Op de UWV-site me even ingelezen over hoe en wat als je voor een gedeelte weer gaat werken en ik zal mijn sportschoolabonnement gaan omzetten in onbeperkt, want het abonnement wat ik nu heb is geldig op tijden waarop ik binnenkort niet meer kan. Vervolgens zal ik tijdens het inwerktraject bij 'Cappuzzino' op enig moment bekwaamd worden in het bereiden van cappuccino en café latte macchiato, wat het werk meteen iets barista-achtigs geeft, zodat ik me al een beetje georiënteerd heb op artificial man buns en ik een keuze moet gaan maken uit de Chris Zegers-duimringencollectie.