2016

De laatste dag van het jaar 2016. Als dit jaar een film zou zijn geweest was het er één vol onverwachte plotwendingen; Donald Trump, who knew? Een film met dictators en populisten die er qua uiterlijk allemaal uitzien als op werelddominantie beluste schurken uit een James Bond film, net iets te veel aangedikt. Een film met zoveel haat en aanslagen uit naam van een geloof dat het haast niet meer geloofwaardig is. Een film waarin we mensen zien die via moderne communicatiemiddelen om hulp roepen vanuit een belegerd gebied waarin constant wordt gebombardeerd, maar niemand in staat lijkt om daadwerkelijk hulp te bieden. Een film waarin mensen die wel die hel weten te ontvluchten niet welkom zijn in veilige landen, want het zijn 'gelukszoekers'. 2016, een rumoerig jaar, een onwerkelijk jaar, een raar jaar.

Voor mij persoonlijk was 2016 ook een vreemd jaar. Ik was na 35 jaar werkloos, niet plotseling, ik zag het aankomen. De laatste 6 weken werken na de bekendmaking van het faillissement van V&D, vandaag 31 december precies één jaar geleden, waren geen onverdeeld genoegen, het voelde als de tijd doelloos volmaken. Dat het warenhuis zich op hellend vlak bevond was heel 2015 al duidelijk, en voor mij was het plezier er wel af toen mijn direct leidinggevende alsmede twee dierbare naaste collega's weggingen en er een incapabele bedrijfsleider vanaf december 2015 met een totaal gebrek aan mensenkennis, inlevingsvermogen en de basis omgangsvormen de scepter overnam. 16 februari 2016 kwam geen moment te vroeg. Het was uiteindelijk een zegen in een vermomming.

Natuurlijk wel even een rouwproces doorgemaakt, 35 jaar is niet niets, maar mijn optimistische aard kwam al snel weer om de hoek kijken en ik nam het leven gewoon zoals het kwam, en los van alle mondiale problemen was mijn eigen kleine bestaan eigenlijk heel aangenaam. Mijn lieve moeder is dit jaar 90 geworden en is nog steeds in ons midden, ik heb met dierbare vrienden weer veel leuke dingen gedaan, dagjes uit, theater- en bioscoopbezoekjes, gezellige etentjes en avondjes bij elkaar. Ik ben via een interview bij RTV Oost zomaar als columnist bij Radio Capelle begonnen twee keer per maand. Ik ben van een terras geplukt en heb drieënhalve maand bij lunchroom Cappuzzino gewerkt. Ook ben ik na een paar jaar weer gaan sporten en vind dat weer heerlijk om te doen.

Vanavond zal ik proosten op 2017, waarin ik hoop dat de mensheid an sich zich wat meer naar elkaar zal openstellen in plaats zich van elkaar af te wenden, en voor mij persoonlijk neem ik het zoals het komt, op korte termijn al wat leuke dingen: een lieve reactie op één van mijn oudere blogs maakt dat ik binnenkort iets in mijn bezit heb waar ik heel lang naar heb gezocht, ik ben uitgenodigd door een bevriende loopbaanadviseur om samen eens te kijken wat er nog met me aan te vangen valt, en ook op het gebied van de radio zit er wat leuks aan te komen wat uit mijn eigen brein is ontsproten. Daarnaast verheug ik me al op alle fijne momenten met vrienden waarmee ook 2017 mee zal zijn gelardeerd.

Ik wens al mijn lezers een fantastisch, mooi en liefdevol 2017!