Opeens was ik in september 'de nieuwe', na 35 jaar werkzaam te zijn geweest bij V&D waar ik alles wist, ik wist hoe mijn afdeling het hele jaar door reilde en zeilde, wist hoe alles in z'n werk ging, wist bij calamiteiten bij wie ik moest aankloppen, en ik heb in de loop der jaren veel nieuwe mensen in moeten werken die ik lichte blosjes van spanning zag krijgen als ik ze uitlegde hoe alles wat voor mij vanzelfsprekend was werkte, en nu was ik degene met het duizelende hoofd, want er werd me heel veel verteld. 'Dit ga ik nooit allemaal onthouden' was wat ik dacht en waarschijnlijk had ik blosjes op mijn wangen.
Toegegeven, ik heb niet alle werkzaamheden verricht, omdat ik er tijdelijk was heb ik na een voorzichtige poging me verder niet bemoeid met het maken van de diverse koffies, een kopje zwarte koffie ging nog net. Ook heb ik me niet ingelaten met het maken van de broodjes, dat goed en snel doen vergt wat oefening, en ik was aangenomen om de drukke tijd het hoofd te bieden, dan is het belangrijk dat iedereen doet waar hij of zij goed in is. Maar ik heb genoeg wel gedaan, omdat ik zo lang bij één bedrijf heb gewerkt wist ik natuurlijk niet hoe ik zou aarden in een nieuwe werkomgeving, dat was voor mij dus ook een ontdekkingstocht met mooie leermomenten.
Doordat ik van nature opmerkzaam ben, pikte ik vrij snel dingen op, merkte ik, dat is fijn om te weten. En wat ik al wist, en de mensen die ooit met mij hebben gewerkt waarschijnlijk ook, is dat ik het erg prettig vind om een eigen domein(tje) te hebben waar ik zorg voor draag en binnen het gestelde kader mijn eigen systeem inbreng. In dit geval was dat het keukentje, dat voelde snel vrij organisch als mijn stukje. Ik had al gauw bepaalde rituelen om het radertje wat het keukentje in het systeem van de lunchroom is soepel en efficiënt te laten draaien. Omdat je vanuit het keukentje een heel goed overzicht hebt over de hele lunchroom kon ik vanuit die positie ook snel zien en horen wat er nodig was en waar ik eventueel kon bijspringen.
Kortom het was spannend om eens 'de nieuwe' te zijn en te beseffen dat de oude hond best nog wat nieuwe trucjes kan leren. Vanzelfsprekend komt dat ook door de collega's, die heel relaxed en vriendelijk waren en mij ook de tijd gunden het op mijn eigen tempo allemaal tot me te nemen.
Ik hoop spoedig weer iets anders te vinden, hoewel dat niet eenvoudig zal zijn. Ik heb natuurlijk regelmatig gesolliciteerd, maar waar van sollicitanten een brief wordt verwacht die sprankelt en origineel is, zo saai en eenduidend zijn de afwijzingen: 'U past niet in het profiel'. Hoewel de laatste afwijzing wel iets zwierigs had: "Wij zien zeker raakvlakken tussen jouw ervaring en het profiel met de vacature-eisen, maar voor nu hebben wij ook aanmeldingen van sollicitanten die beter aansluiten op de gestelde eisen". Saillant detail is dat de sollicitatiemogelijkheid op die functie wel is verlengd.....
Ja ik weet dan moet ik bellen om hun beslissing betreffende mijn sollicitatie om te buigen naar tóch een uitnodiging voor een gesprek, maar dat zit zó niet in me, het stuit me zo tegen de borst, dat gebedel om in de gunst te komen, want zo zie ik het. Het is graag of niet. Het is geen misplaatste trots, maar ik kán het gewoon niet.
Daarnaast is het voor mensen zoals ik er natuurlijk niet makkelijker op geworden, zeker de laatste tijd niet. Ik word geschaard bij een groep mensen die steeds meer in een kwader daglicht komen te staan, ja zelfs enigszins gedemoniseerd worden, maar niet iedereen die aan de omschrijving voldoet is hetzelfde. Ja, ik ben een laagopgeleide, witte man van middelbare leeftijd, maar ik ben niet, ik herhaal, niet boos! Ik ben juist een heel zonnige en optimistische laagopgeleide witte man van middelbare leeftijd. Humor is de kurk waarop ik drijf. Ik had nooit dat laatste jaar bij V&D overleefd als ik dat niet met lach en scherts had benaderd. Ik zoek en vind altijd het zilveren lijntje in iets, om de angel uit een gespannen situatie te halen ben ik het die een relativerende opmerking plaats. Het leven is immers veel te kort voor chagrijn. Daarom laat ons cake eten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten