Dag lief stoer ventje

Gisteren is het onvermijdelijke gebeurd. Hij was al twee keer geopereerd aan een tumor op zijn borst, maar die groeide heel snel weer aan, het was opnieuw een hele grote bult. Hij had er nog geen last van, maar zijn vrouwtje, vriendin Talitha, was in overleg getreden met de dierenarts en samen waren ze tot de slotsom gekomen om Feddy te laten inslapen. Kleine, grappige maar ook stoere Feddy. Hij heeft wel eens bij mij gelogeerd als Talitha op vakantie ging, en dat vonden we beiden geweldig, Feddy en ik.

Ik had ingesteld dat als ik ontbijt, lunch of diner at, hij een plakje leverworst kreeg. Dat had hij heel snel door. Als ik de keuken in ging kwam hij me na om er zeker van te zijn dat ik nog wel wist dat ie er was. En als ik dan spullen naar binnen ging brengen ging hij vast op het plekje zitten aan de salontafel waar ik gewoonlijk eet. Verder was het een heel rustige hond, hij tikte al bijna de 12 aan, en hij lag heel tevreden op z'n kussen, maar soms kwam hij met z'n balletje aan, dan moest er gespeeld worden. Balletje weggooien en vooral veel laten stuiteren, dat vond ie geweldig. Wandelen ook, maar niet te veel. Overdag liep hij nog wel kwiek mee, maar wilde dan eigenlijk liever niet een heel rondje lopen, maar dat deden we dan toch, omdat ik wist dat wat ie at er ook weer uit moest. En hij had dan zoiets van: "oké, dan wel".

Voor het naar bed gaan wilde hij helemaal niet meer uit, maar hij moest dan altijd best een grote plas. Daar waar hij overdag normaal mee liep ging ie plots heel ouwelijk doen, de drempel bij de deur was ineens een onneembaar iets, en de twee kleine trapjes die hij normaal afrende werd als een bejaarde tree voor tree genomen. Het was dan ook plas doen, en hup weer naar binnen waar hij de eerder moeizaam genomen treetjes op rende, de galerij over holde en ongeduldig bij de buitendeur stond te wachten tot ik er aankwam, want na het wandelen was er altijd een koekje.

's Avonds was het kroeltijd. Ik onder een dekentje op de bank hij op het dekentje wat over de vloer sleepte, en dan wilde ie geaaid en gekroeld worden. De laatste paar dagen van de logeerpartij wilde hij plots naast me op de bank, dat mocht, de gast moet het wel naar zijn zin hebben natuurlijk.

Ik zag toen al dat die tumor was gegroeid en toen Talitha hem weer op kwam halen schrok ze er zelfs van hoe snel het deze keer ging. Feddy heeft het heel fijn gehad bij Talitha en bij iedereen die op wat voor wijze dan ook voor hem heeft gezorgd, je kon niet anders dan van dat kleine ventje houden.