Je kunt het wel over het liedje hebben, als eerste indruk. Nu blijft O'G3NE voor mij nog steeds een soort Pussycat 2.0, maar als een paal boven water staat de ze fantastisch kunnen zingen, dat hebben ze al mee op een festival waar dat niet altijd het geval is. Het liedje heet "Lights and Shadows" en is opdragen aan, of gaat over, hun ernstig zieke moeder. Het is geschreven door hun vader in samenwerking met het vriendje van één van de meisjes. Ze houden het dus in de familie en dicht bij zichzelf. Of je een liedje moet zingen op een festival over of voor je zieke moeder, ga ik niets over zeggen sinds er vorig jaar een lied over een daad van oorlog van Rusland tegen Oekraïne in 1944 heeft gewonnen. Zelf zeggen ze dat het lied een ode is aan hun moeder, maar dat ze het tevens opdragen aan alle zieke mensen of personen met problemen en hun familie en vrienden.
Het nummer is in mijn oren gemaakt in de beste eurovisietraditie van enkele jaren terug, dus enigszins gedateerd met een hoog hallelujah jutteperen gehalte, met nog een halve minuut te gaan ontaard het nummer met handgeklap en de fenomenale bijna extatische samenzang van de zusjes in een soort EO-jongerendag hymne. Een welhaast religieuze ervaring. Maar vergis je niet, ieder jaar zitten dat soort inzendingen erbij, veelal uit Oost Europa, en scoren verrassend goed. Het is verder niet zo'n spannend liedje er gebeurt niet zo heel veel in, en de tekst moeten we ook maar niet langs de grammaticale meetlat leggen. Aan de andere kant hebben we ooit gewonnen met een tekst als: "Dingadong every hour, when you pick a flower, even when your lover is gone, gone, gone, sing ding ding dong".
Zoals gezegd moet het in perspectief gezien worden straks t.o.v. de concurrentie en valt of staat alles natuurlijk met de stagesetting en de performance van O'G3NE. We hebben met Trijntje Oosterhuis gezien hoe verschrikkelijk mis het kan gaan. Hun kracht zit 'm in hun samenzang, dat geeft het saaiste liedje kleur.
O'G3NE |
Pussycat |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten