High wine.....en meer

Een tijdje geleden vroeg vriend Christian of ik zin had om een date te prikken voor een high wine. Nu is het altijd al erg leuk om met vrienden iets af te spreken, maar als het woord 'wijn' er in voor komt werkt dat extra wervend. Hij had voor gisteren gereserveerd bij Nostra in Rotterdam. En meteen was het voordeel merkbaar van hun verhuizing naar Rotterdam, want hij kon er trammend heen.

Ik vond dat ik zo'n high wine wel moest verdienen, dus had ik me eerst thuis maar eens op het invullen van de belastingpapieren gestort, nou ja, meer het intikken van de nog niet ingevulde gegevens op mijn laptop. Daarna meer dan ooit een wijntje verdiend. We hadden om 16.00 uur afgesproken, en ik was er nog nooit geweest. Nostra is een heel leuk zaakje, met vriendelijke bediening, en de high wine was echt high, ik bedoel de etagère waar de comestibles in ruime mate op waren geschikt was zo hoog dat we van het bovenste plateau eigenlijk alleen staand konden afnemen.

Ook de wijn werd ruim uitgeschonken, en alsof dat nog niet genoeg was werd ons op geruststellende toon verteld dat er ook nog twee warme gerechtjes kwamen. Die kwamen er, dat waren gamba's en slakjes. Slakjes. Chris en ik keken er eens naar en ik zei met een joviaal gebaar dat hij álle gamba's en slakjes mocht eten, ik hoefde niet. Hij vertrouwde me toe dat hij nog nooit slakjes had gegeten, ja, ik dus ook niet, en ik heb het ook nooit gemist. Chris vond het ook weer zo wat om het onaangeroerd te laten staan. O, hoe makkelijk is het leven van een vegetariër op zo'n moment. Wij voelden beiden dat dit een welhaast gewijd ogenblik was, we kwamen tot een nieuw level van intimiteit in onze vriendschap, dit was iets wat wij samen aangingen. Hij nam er één, maar hoe het flubbeltje uit het schelpje gehaald? Met vork lukte het niet, met mes ging het al wat beter en ja daar floepte het ondefinieerbare mumseltje er uit. We keken er eens naar. Het zag er niet heel aanlokkelijk uit, en aan de geur van heel veel knoflook konden we wel raden dat het van zichzelf niet zoveel smaak had. Hij at het en als gebiologeerd keek ik wat er gebeurde, en hoe zijn reactie was. Hij viel niet dood neer, noch bevuilde hij projectielbrakend het etablissement, maar hij sprong ook niet van enthousiasme op over hoe goddelijk dit smaakte. Nu was het mijn beurt.

Ik had ooit eens besloten dees aardkloot te verlaten zonder o.a. ooit slakken te hebben gegeten, maar ja dit voelde als een ultiem moment die onze vriendschap nog meer betekenis zou geven, dus ik pakte het tangetje ter hand om het schelpje te pakken en met mijn mes het dingetje er uit te halen, flats, daar lag het dan. In één keer maar hup naar binnen, en ja het smaakte ondanks al die knoflook eigenlijk naar niks. De rest van de slakjes zijn onaangeroerd terug gegaan. Chris en ik, wij hebben slakjes gegeten en zullen het niet weer doen, maar even voelden wij ons mannen van de wereld. Heel even maar, want toen ontdekten we dat er een klein houdertje met prikkertjes op tafel was neer gezet om de slakjes uit de schelpjes te halen, dat gepruts met vorken en messen doen alleen provincialen. Tja. De gamba's heeft Chris wel met smaak opgegeten, daar hou ik echt niet van.

Het was zoveel heerlijks allemaal dat we thuis niet meer hoefden te eten. We hebben nog lekker koffie na genomen en besloten dat Nostra een echte aanrader is. Ze serveren ook high tea.....dat gaan we zeker eens proberen.

Chris gaat haast schuil achter de goed
gevulde etagère. 

Ik in gevecht met het slakje.