Het was halverwege jaren 80 dat ik Nico leerde kennen, hij werkte net als ik bij V&D. We werden vrienden en hij introduceerde mij bij zijn vrienden en we gingen gezamenlijk uit in Den Haag. Na een paar jaar verwaterde het contact, alles was voor mij wat veel en ging te snel en ik had een adempauze nodig. Nu weet ik inmiddels hoe dat komt, hoogsensitief en ik heb meer tijd nodig tussen activiteiten dan anderen, maar daar had ik toen nog geen idee van.
Snel vooruit gespoeld, november 2006. Vriend Remco kende, los van mij, Nico inmiddels ook en we planden een soort verrassingselement toen Nico met zijn Rob bij Remco en toen nog Ruud een etentje hadden, ik kwam rond koffietijd ineens binnenzeilen. Het was een hartelijk weerzien na al die jaren en ik werd meteen uitgenodigd om bij een traditie aanwezig te zijn die Nico en Rob al jaren hielden: een Valentijnsfeest op Valentijnsdag 2007.
De traditie schreef voor dat de gastheren een kleur voorschreven waarin iedereen gekleed diende te gaan ten einde de feestvreugde te vergroten. Deze keer was het bonte kleuren. Ik kocht voor die gelegenheid een roze broek, en had een oranje shirt aan met een groen overhemd, een paarse trui om mijn middel geknoopt en ik meen met rode Converse All Stars, veel bonter werd het niet. Het was een geweldig feest, iedereen had erg z'n/haar/hen best gedaan om er feestelijk uit te zien. Er was overvloedig eten en drinken.
Het jaar erna hielden ze voor de laatste keer een Valentijnsfeest, omdat ze na al die jaren de organisatie ervan toch wel zwaar begonnen te vinden. De kleur was die keer dé kleur van Valentijn: rood. Wederom een geweldige avond met leuke mensen.
Tussen de Valentijnsdagen door en daarna had ik met Nico en Rob weer regelmatig contact, gezellige avondjes en etentjes tot ik het onvergefelijke deed, niet met opzet, maar toch. Tijdens één van hun copieuze diners stootte ik par accident het prijsloze centerpiece, ik meen een beeld van een clown, om. Daar brak wat vanaf. Het schaamrood steeg me naar de kaken, want zij zijn verwoede kunstverzamelaars, en het was geen beeldje van de Xenos kan ik u verzekeren. Er werd die avond niet veel over gezegd, maar ik merkte wel onderdrukte wrevel, u weet, hoogsensitief, dan ontgaat je niet veel. Sinds die avond ben ik persona non grata. Dat is jammer, maar ik lijd er niet onder hoor. Ik heb het geweldig leuk gehad met hen een paar jaar in de jaren 80 en de korte revival in de jaren 00 is me net zo dierbaar. Soms gaan dingen gewoon zoals ze gaan.
 |
| In mijn bonte Valentijn outfit. Ik weet dat ik die avond heel erg leuk heb gekletst met die jongen, maar ik heb geen idee meer hoe ie heet. |
 |
| De laatste rode Valentijn. Met Remco eten van het uitgebreide buffet kiezen, en daar ging het ook al mis, ik liet een wat vallen en het zit ook op m'n duim. De dame rechts vind het hilarisch. |
 |
| Rood mensen, ROOD. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten