Daar gaan we weer

Voor het eerst sinds ik aan blogjes schrijven ben begonnen zal ik een blogje van 2 jaar geleden, een klein beetje aangepast en daar waar nodig aangevuld, opnieuw plaatsen. Het gaat namelijk over uitleg en tips voor een minderheid waartoe ook ik behoor: mensen die helemaal niets met voetbal hebben. Aangezien aan het hele voetbalgebeuren door de jaren heen weinig is veranderd, zijn deze uitleg en tips nog steeds actueel. Vandaag barst de hele happening weer los en het duurt een maand (!) lang. Als single ben ik in de gelukkige omstandigheid dat ik er binnenshuis ook niet mee geconfronteerd word, dat geluk heeft niet iedereen, dus voor deze mensen is deze blog bedoeld, zodat ze zich niet alleen voelen in deze idiote hysterie over miljonairs die achter een bal aanrennen en de tijd dat het duurt een beetje begrip kunnen opbrengen voor de massa supportenden. 

De liefde voor voetbal in het algemeen en de EK en WK competities in het bijzonder, zijn in alle lagen van de bevolking voelbaar, maar over het algemeen geldt: hoe lager op de sociale ladder hoe fanatieker de supporters zijn. Denk maar aan de uitdrukking 'Geef het volk brood (lees: een uitkering) en spelen'. Dit verklaart ook de verbazingwekkende versieringen in achterstandswijken waar hele straten op brandgevaarlijke wijze in een visioen van oranje worden omgetoverd. 

De ironie, of zo je wil het karma, wil dat voor het eerst (nieuwe) buren bij mij ook op niet mis te verstane wijze hun enthousiasme voor de aanstaande kampioenschappen menen te moeten uiten met de meest wanstaltige versieringen. Ondanks dat de schok groot was, uit de linkerkant van mijn lichaam verdween voor een kort moment alle gevoel, was het niet echt een verrassing. Deze mensen woonden hier enkele weken toen er al politie aan de deur stond en na wat maanden werd een ordinaire burenruzie, iets wat wij in de wijk tot dan niet kenden, luidkeels op straat uitgevochten. Toen dacht ik al: 'Als dat met EK of WK maar goed gaat'. Mijn vermoeden werd helaas in al zijn omvang grotesk bewaarheid, zeker nu de nieuwe buren aanzuigend werken op anderen die al wat tegen het volkse aanzaten maar zich tot nog toe altijd inhielden. De beer is nu echt los, met keukentrappen werd door buurvrouwen barrevoets het parkje voor mijn deur betreden en werden er (kilo)meters vlag en lint aangebracht. Het enge van dit alles is dat deze mensen zich nu gaan groeperen en verwacht ik meer prachtwijkachtige toestanden als schreeuwerige bijeenkomsten en buurtbarbecues. 

Buiten voetbal zijn er talloze andere sporten, maar die doen tijdens een EK of WK niet ter zake, hou dat voor ogen. Supportend Nederland denkt steeds dat Nederland ook gaat winnen, dat is echter nergens op gebaseerd, slechts één keer heeft Nederland een EK gewonnen, in 1988, een WK nog nooit.

Er zijn mannen die aanwijzingen schreeuwen naar het TV-scherm en voetbal,- en clubliederen drie octaven lager zingen dan hun eigenlijke stem is, ik heb eens gevraagd waarom dat is, maar daar komt niet echt een zinnig antwoord op, ik denk dat het een soort restje oergevoel is wat nog niet is weggeëvolueerd, net zoals mannen die nooit koken, maar wel barbecueën
Heeft het Nederlands eftal gewonnen wordt er gesproken van 'wij' en 'ons', hebben ze verloren gebruikt men 'zij' en 'hun'.
Tijdens het WK kun je voor iedere gemoedstoestad het woord 'oranje' zetten, dat wordt geaccepteerd.
Oranjegevoel, oranjevreugde, oranjeverdriet, oranjeteleurstelling, oranjeslapeloosheid, etc.
Voor ons geldt de gemoedstoestand oranjemoe, zelfs al vóór er ook maar één wedstrijd gespeeld is.

Wat je nooit moet doen:

• Bij het zien van een leuke voetballer zeggen: "Zo, die mag mij wel eens stevig in dekking nemen."
• Na een nederlaag zeggen: "Het is maar een spelletje."
• Dingen zeggen als: "Wat zit dat shirtje raar, zou het wel goed gewassen zijn"
• Als non supporter tijdens de WK oranje kleding dragen, je wilt niet geassocieerd worden met die ordeloze troep. Zodra Nederland is uitgeschakeld kan het weer wel.
• Praten over de verloren WK finale in 1974 tegen Duitsland, dit zorgde voor een nationaal trauma zelfs voor degenen die toen nog niet geboren waren.
• Ook de WK finale uit 1990 maar liever niet aansnijden, daar werd Nederland al in de kwartfinale uitgeschakeld door alweer Duitsland.

Wat je wel kunt doen is terwijl je een boek leest of iet anders nuttigs doet tijdens de door de supporters bekeken wedstrijd is op ieder willekeurig moment, zelfs zonder op te kijken, roepen:

• Is die scheidsrechter blind of zo
• Wat is Ronaldo* een eikel
• Geef eerst mijn fiets maar terug (als Nederland tegen Duitsland voetbalt)
• Bier allemaal?

Door rekening te houden met en begrip te tonen voor deze massale tijdelijke uitbarsting van verstandsverbijstering zijn de komende vier weken best door te komen.

*Cristiano Ronaldo dos Santos Aveiro is de duidelijke, maar niet openlijke, homosexuele voetballer uit Portugal. Homosexualitieit is een no go area binnen de voetballerij, er is geen plaats voor binnen dit bolwerk van 'echte mannen'. Hetero voetbalsupportenden voelen ook wel aan dat Ronaldo 'anders' is, de man liet een voor de buitenwereld onbekende vrouw in 2010 een kind voor hem baren, lakt zijn nagels zwart en heeft voor iedere wedstrijdhelft een andere haarstijl, Ik vind het een kleurrijke verademing, maar zij kunnen er niks meer mee dan hem een eikel te noemen, vooral omdat hij er honderddertig keer beter uitziet dan zijzelf en hun vrouw/vriendin dat verschil ook wel ziet.