Een meevaller

Afgelopen donderdag hebben we m'n moeder weer naar het ziekenhuis gebracht voor een operatie aan haar been, hetzelfde been waar ze in januari ook al aan geopereerd is, ze kreeg er steeds meer pijn aan, sliep nachten niet, en het bleek dat haar ader weer was dicht geslipt. Het zou volgens de dokter weer een ingrijpende ingreep worden, deze keer kwam er een stukje kunst ader in. Donderdagochtend was de operatie en deze zou tot het eind van de middag kunnen duren.

Groot was de verrassing toen mijn zus me al om half één belde met de mededeling dat het al gedaan was en mama al op de uitslaapkamer lag. De dokter had haar zelf gebeld en verteld dat de operatie zeer voorspoedig was verlopen. Gisteravond ben ik bij haar geweest en het gaat prima met haar, de pijn is helemaal verdwenen, door de narcose was ze nog wat misselijk, en het was, vond ze, erg warm in het ziekenhuis, en mijn moeder is iemand van ramen open en lekker doortochten, maar dat kan nu even niet. 

Ik verwacht dat ze in de loop van de volgende week weer thuis zal komen als het voorspoedig blijft gaan. Ik had aan dit hele gebeuren niet zo'n ruchtbaarheid gegeven, omdat het een blijde tijd is voor velen, mensen zijn lekker op vakantie, maken zich er juist gereed voor of komen net ervan terug. Velen verheugen zich op de voetbalwedstrijden die Nederland gaat spelen en organiseren leuke bijeenkomsten met vrienden, daar passen geen zorgelijke berichten in waar niemand toch iets aan kan veranderen. Maar nu kan ik zeggen dat het al met al reuze is meegevallen en het belangrijkste is dat mama geen pijn meer heeft. En als kers op de taart zou het zomaar kunnen zijn dat haar stoepje voor de deur is opgehoogd als ze weer thuis komt!