Zichtbaarheid

Het is belangrijk dat minderheidsgroeperingen zichtbaar zijn in de maatschappij, dat zij zich niet laten wegdrukken. Met het Zomercarnaval in Rotterdam laten de mensen uit de Caribische gebieden zich in al hun sprankelijkheid zien, in Amsterdam is het jaarlijks vrolijkheid alom bij de Canalparade van de homoseksuelen, Den Haag heeft ieder jaar weer een grote Pasar Malam waar de Aziatische mensen al het goede uit hun landen delen met de bezoekers en Noord Afrikanen hebben ook zo hun eigen manier om hun aanwezigheid onder de aandacht te brengen.

Die zichtbaarheid is heel goed en vaak ook nog steeds noodzakelijk om te laten zien dat zij er ook mogen zijn en om ervan te leren en te genieten. Daarom vond ik het gisteren niet meer dan mijn plicht om tijdens de voetbalwedstrijd van Nederland tegen Australië mij als voetbalonverschillige op straat te laten zien tijdens een heel gewone dagelijkse bezigheid, namelijk boodschappen doen. De voetbalonverschilligen zijn een minderheid in de samenleving die steeds opnieuw moeten uitleggen waarom ze onverschillig zijn ten opzichte van het voetbal. Dus enigszins nerveus rechte ik mijn rug en liep met opgeheven hoofd en een kloppend hart de straat op op weg naar de supermarkten, de weg die ik zo vaak loop, maar nu herkenbaar als voetbalonverschillige, want geen oranje kleding/hoedje/sjaaltje/pruik/e.d. op of aan, en tijdens, godbetert, een wedstrijd!

En ik was niet alleen! Er waren er meer zoals ik! Voor een tweede keer in mijn leven voelde het als een coming out nu ik gelijkgestemden zag. De onverschilligen worden vanzelfsprekend volledig overstemt door het supportersgeweld, maar op weg naar het boodschappen doen tijdens de wedstrijd zag ik gewoon auto's rijden op straat, mensen gingen met de metro en bij Lidl en Albert Heijn liepen anderen rond, verbonden door onze gezamenlijke onverschilligheid ten opzichte van het voetbal. Mijn hart werd er warm van, wij mogen er zijn!

Velen, met name supporters, vragen zich af of het in een land als Nederland wel nodig is om je als onverschillige zo in het openbaar te moeten laten zien, het wordt toch geaccepteerd, en het is beter als men het niet aan je ziet, je zet jezelf op die manier juist buiten spel (no pun intended). Maar dat betwijfel ik, zolang een hooggeplaatste leidinggevende zich hardop uit tegenover mij met "Ik kan niet snappen dat er mensen zijn die niet naar voetbal kijken", zijn we er nog lang niet. Als diezelfde leidinggevende zou zeggen tegenover een homoseksuele medewerker: "Ik kan niet snappen dat er mannen zijn die het met mannen willen doen", kan hij worden aangeklaagd. En als het allerliefste kassameisje bij Albert Heijn toch nog even, met haar liefste stem, dat dan weer wel, vraagt: "Moet u geen voetbal kijken meneer?" weet ik dat we nog een lange weg te gaan hebben. Dus daarom een oproep aan alle voetbalonverschilligen, wees zichtbaar, draag in ieder geval geen oranje, dat is een mooi begin.