Dordrecht

De gehele vorige eeuw hebben mensen met elkaar afgesproken op tijd en plaats, en dat ging altijd goed, men was op de afgesproken tijd op de afgesproken plaats. Heden ten dage is het tot een soort spanningselement geworden om zonder tussenkomst van appjes, smsjes of telefooontjes op de dag van de afspraak zelf daadwerkelijk het afgesprokene na te komen. Tóch hebben vriend Jeroen en ik dat gisteren, noodgedwongen, gedaan. Mijn smartfoon is immers nog in comateuze toestand onder behandeling, dus hadden wij zo rond twaalf punt nul-nul uur afgesproken elkaar op het station van Dordrecht te treffen. Een jaren 90 gevoel maakte zich van mij meester en ik heb zoals das einmal war, gewoon uit het raam gekeken van de trein! De nostalgie!

En ja hoor, Jeroen zat zelfs in dezelfde trein als ik, we zijn het op afspraak reizen nog niet verleerd. Het weer was voor 1 oktober-begrippen zeer zacht te noemen, zodat we begonnen met koffie op een terrasje. Er moest het nodige worden bijgekletst, de jassen gingen uit en zijn de gehele dag niet meer aan geweest. We hebben heerlijk door de pittoreske straatjes van Dordrecht gewandeld. We hebben ook de mooie kerk van binnen bezocht en ik heb er een kaarsje opgestoken voor dierbare mensen die een beetje steun goed kunnen gebruiken. Daarna wilde ik naar een leuk zaakje waar ik de laatste keer met Rick, Nadira en Chris zo gezellige heb gezeten met eigengemaakte taartjes en dergelijke, maar ik kon het hele etablissement niet meer vinden. Maar daarover niet te lang getreurd, Dordrecht heeft genoeg fijne gelegenheden met dito terrassen, zodat we tot aan het diner aan toe steeds fijn buiten hebben kunnen zitten.

Het was een heerlijke, zelfs zomerse dag. Voor Jeroen de laatste dag van zijn vakantie en voor mij een dag die voelde als een vakantiedag.

Bij dit terrasje besloten we koffie te drinken

Heel pittoresk

Kaarsje aangestoken voor hen die het nodig hebben.

Aan de waterkant

Jeroen was gevraagd om een foto van 2 toeristen te nemen.