De altijd goedlachse Dieuwertje Blok komt in beeld, maar ze kijkt heel serieus, ze heeft zwarte kleding aan, ze kijkt in de camera en zegt: "Jongens en meisjes, wij hebben vandaag het trieste bericht ontvangen dat Sint Nicolaas in Spanje is overleden. De voorbereidingen voor zijn jaarlijkse bezoek aan Nederland waren in volle gang maar hij voelde zich al een tijdje niet lekker. Vanmiddag is hij even op bed gaan liggen en is daar vredig ingeslapen. Hij heeft beschreven dat na zijn dood zijn verjaardag 5 december voor altijd een vrolijke dag voor de kinderen moet blijven en wil, nu hij het zelf niet meer kan doen, het stokje overdragen aan jullie ouders, dat zij jullie verrassen met cadeautjes en snoepgoed."
Het lijkt me dé oplossing voor al het (op z'n Rotterdams) geouweteringhoer over het wel of niet toestaan van Zwarte Piet. Het geeft aan dat we ondanks dat de wereld in brand staat elders, een dodelijk virus een aanval doet op het menselijke ras, we hier de tijd en de energie hebben om ons druk te maken over een fictief figuur, sommigen schrijven er zelfs blogjes over, zo ver is het dus al gekomen. Ik vind dat beide groepen, zowel de extreme voor,- als de extreme tegenstanders zich kapot moeten schamen. Het gaat al lang niet meer over de kinderen, die worden slechts gebruikt als argument door de voorstanders, net zoals slavernij en discriminatie de tegenstanders voor in de mond ligt. Hoe laag moet je zelfbeeld zijn als je aanstoot neemt aan een verzonnen figuur die één maand per jaar al sinds 1850 deel uitmaakt van een landelijke traditie? En welke vergelijking dan? Hoeveel donkergekleurde mensen ken je die 's-nachts hun bed uit komen om te gaan inbreken om er nieuwe spullen áchter te laten?
'Precies!' zullen nu de voorstanders uitroepen. 'Handen af van onze traditie, het is altijd zo geweest en zo moet het blijven ook!' Werkelijk? Als er nooit iets door een kleine groep wordt aangekaart, zouden vrouwen nu nog steeds geen stemrecht hebben, zouden ze zodra ze gaan trouwen worden ontslagen op hun werk om zich fulltime te gaan richten op hun taak als huisvrouw en moeder, zouden homo's immer nog shocktherapieën moeten ondergaan, zou er altijd en overal nog gerookt worden en was de kerk met dat andere sprookjesfiguur nog oppermachtig in plaats van zieltogend.
Van beide kanten staan de mensen elkaar letterlijk naar het leven, en worden er nota bene doodsbedreigingen geuit. Ik durf met zekerheid te zeggen dat het Sint Nicolaasfeest vanaf dit jaar nooit meer zonder geweldsincidenten zal plaatsvinden. Zelf ben ik hierin het radicale midden. Ik snap de argumenten van beide visies, maar vind, zoals ik al zei, de hardheid waarmee deze discussie, die al sinds de zomer(!), wordt gevoerd, van alle twee veel te extreem. Het laten overlijden van een niet bestaand figuur lijkt mij dan ook de oplossing. Klaar! Er worden geen (Zwarte) Pieten gemolesteerd, en kinderen krijgen gewoon hun cadeautjes en er hoeven geen tenenkrommende boekjes te worden uitgebracht zoals ik die vandaag in de winkel ontving: "Sinterklaasje Kom Maar Binnen Met je Piet"
Paul Passchier en Thedo Keizer hebben de hele zomer aan de keukentafel gezeten met op het whiteboard aan de muur met onuitwisbare viltstift de woorden genoteerd die in geen van de bestaande liedjes die zij gingen herschrijven meer mochten voorkomen: 'zwart', 'roe', 'knecht' en 'roet'. Pieterbáás mocht wel blijven om een valse schijn van superioriteit van Piet te insinueren. Direct werden ook in onbruik geraakt kinderspeelgoed vervangen, kaatseballen werden chocomunten in een net, een bromtol met een zweep erbij werd en boekje met een pen erbij. Poëtische hoogstandjes dus van Paul en Thedo. En hoewel ik nu meer vervelende, onuitstaanbare en onbeleefde kinderen zie dan in mijn jeugd toen er nog werd opgevoed, zijn alle verwijzingen naar stoute kinderen die mee moeten in de zak ook verdwenen. 'Maar onder in die zak ligt een hele grote plak voor 't luie stoute kind' is nu 'Onder in die zak ligt het allergrootste pak voor 't lieve zoete kind'.
Voor mij is Sint overleden en de Pieten zijn over de wereld uitgewaaierd en hebben nu een burgerbestaan zonder kleurige mutsen en pofbroeken. Ik heb dus al afscheid genomen van Sint en (Zwarte) Piet, want als het zo moet met al die overspannen volwassenen met teveel vrije tijd die rood van kwaadheid en hun eigen gelijk met kloppende aderen in hun slapen zich een hartkwaal aan het tegen,- en voorprotesteren zijn, hoeft het voor mij niet meer. Rij vooral heel stilletjes mijn huisje voorbij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten