All we need is love

Het was nogal een week, vorige week. Voor het eerst sinds de jaren 30 van de vorige eeuw, was er een politiek leider wiens woorden en daden beroering in de hele wereld teweeg brachten. Alsof hij zelf inziet dat een impeachment nooit lang op zich kan laten wachten jast hij het ene na het andere decreet eruit. We krijgen geen tijd om te bekomen van de ene beslissing, want een andere is alweer ondertekend. Mijn hoofd tolt er in ieder geval van, ik ben niet verbaasd dat die besluiten door hem worden genomen, dat had ik wel verwacht, maar de snelheid ervan, daar kan ik m'n vinger niet opleggen, behalve dan de reden die ik eerder noemde.

De beslissingen veroorzaken veel ellende en brengen juist dát teweeg wat hij hiermee zegt tegen te gaan. Ook heb ik het idee dat mensen van een bepaald geloof een inreisverbod opleggen, maar mensen uit hetzelfde land met een ander geloof wel welkom heten in het betreffende land niet echt verbroederend zal werken. Naast dat er mensen zijn die heel erg blij zijn met hem ('hij doet wat hij zegt') en mensen die een afwachtende passieve houding aannemen ('ach we zullen het wel zien, het zal allemaal wel meevallen'), zijn er in de Verenigde Staten, maar ook mondiaal mensen die het genoeg vinden ('dit gaat alle perken te buiten'), en duidelijk laten merken dat ze dit 12 bruggen te ver vinden gaan. Dat laatste is als een positief effect aan te duiden van deze hele operette, mensen wereldwijd die bereid zijn om de handen ineen te slaan. Overigens vind ik dat iedereen het recht heeft om zich zo op te stellen wat voor hem of haar het beste voelt.

'Verdeel en heers' wordt duidelijk in de praktijk gebracht, want mensen komen tegenover elkaar te staan en bestrijden elkaar met (nu nog) woorden, maar escalatie ligt op de loer. Omdat dit nu alle aandacht krijgt worden de andere brandhaarden en problemen in de wereld een beetje naar de achtergrond verdrongen. Ik ben hoopvol, of zo je wilt, naïef genoeg om er op te vertrouwen dat uiteindelijk alles goed komt, alles wat we nodig hebben is liefde, om maar eens een oude platitude nieuw leven in te blazen. Alleen heb ik er nu geen zicht op of daar eerst niet een hele grote prijs voor moet worden betaald, zoals na de jaren 30 van de vorige eeuw.