Gutmenschen

In deze bijzondere tijden komt de term 'Gutmenschen' nogal eens voorbij. Nu is mijn Duits wat roestig, maar je hoeft geen universitaire studie Duits te hebben gedaan om het te kunnen vertalen naar 'goede mensen'. Nou, dat is op zich een positieve benaming, maar daar komt het verwarrende om de hoek kijken; mensen die anderen Gutmenschen noemen bedoelen dat helemaal niet positief, maar meer ironisch en sarcastisch. Daarnaast zijn er ook mensen die van zichzelf vinden dat ze een Gutmensch zijn en het als een soort geuzennaam zien. En voilà, er is weer eens een hokje waar mensen anderen of zichzelf instoppen.

Zij die anderen een Gutmensch noemen zien hem/haar als een drammerige wereldverbeteraar met een heel naïeve kijk op de wereld die iedere minderheid eerst en vooral zielig vindt. De Gutmensch zelf weet in zijn/haar beleving wat goed is voor de wereld, hij/zij heeft immers het beste met de mensheid voor. Maar wat is dan goed? Je zou ook denken dat zij die zich zo tegen de Gutmenschen afzetten dan Schlechtmenschen genoemd zouden worden, maar dat is niet zo. Want in de zienswijze van die groep is hún visie de enig juiste.

De term Gutmenschen wordt vooral gebruikt in maatschappelijke vraagstukken en dan specifiek hoe men tegen vluchtelingen, asielzoekers en mensen met een migratieachtergrond aankijkt. En daar hebben we een heikel punt waar gemoederen hoog oplopen. Je kunt dan grofweg heel zwart-wit gezien de Gutmenschen links van het midden tot extreem links indelen, en hun tegenstanders dan vanzelfsprekend rechts van het midden tot extreem rechts. Maar ik mag toch hopen dat ieder weldenkend mens onderhand wel inziet dat niets zwart-wit is, of in dit geval links-rechts, en dat er veel grijs en liever nog alle kleuren van de regenboog tussen zitten.

Als ik voor mezelf spreek, moet natuurlijk in acht worden genomen dat ik ook tot een minderheidsgroepering behoor, maar bovenal ben ik een mens en ik weet hoe belangrijk het voor iedereen is om in ieder geval ook als mens gezien te worden. Ben ik dan ook meteen een Gutmensch? Ik denk dat er best iets Gutmenscherigs in me zit, hoewel ik voor mijn gevoel realiteitszin hoog in het vaandel heb staan, ben ik me ervan bewust dat ik soms door een roze bril kijk, misschien een onbewust verlangen naar 'love, peace en happiness', als een soort bloemenkind die te laat geboren is. Ik geloof oprecht dat we met elkaar op microniveau contact moeten maken, openminded elkaars verhalen en verlangens aanhoren. Dat kan dan bestempeld worden als de Gutmensch in mij, maar ook de andere kant is aanwezig, ik kan heel kort door de bocht zaken als 'gezeur' afdoen, omdat ik dat op dat moment zo ervaar. Moet ik ook waken dat ik bij incidenten niet hele bevolkingsgroepen wegzet als crimineel en gewelddadig, maar die visie beperk tot de daadwerkelijke daders.

Kortom, er is een constante tweestrijd in mij gaande om het goede te zien en het juiste te doen, omdat het vaak helemaal niet zo duidelijk is wat goed is of niet. Ik moet het in ieder geval voor mezelf kunnen verantwoorden. Wat ik wel weet is dat ik mensen die zeggen het 'zeker-te-weten' bij het rechte eind hebben, waar, wat hen betreft, geen discussie over mogelijk is ten zeerste wantrouw. Van Gutmenschen tot Schlechtmenschen, van links tot rechts, van zwart tot wit, dat maakt in deze geen verschil.