And the Oscar® goes to...

In de nacht van zondag op maandag was het weer tijd voor de jaarlijkse Oscaruitreiking. Zou het op een normaal tijdstip uitgezonden worden had ik beslist gekeken, maar door het tijdsverschil met Amerika kun je het hier 's nachts zien. Ik ben niet zo starstruck dat ik daar voor opblijf, ik hoor 's anderdaags wel hoe de uitslag is. In Amerika is het vanzelfsprekend een groots opgezet evenement waarbij kosten noch moeite gespaard worden, en men nog dagen zo niet weken napraat over speeches, japonnen, relletjes e.d.

Vorig jaar was de grootste rel dat de Oscaruitreiking wel erg 'wit' was, Afro-Amerikanen werkzaam in de filmindustrie werden over het hoofd gezien, eigenlijk al jaren, zo vond men. Dit jaar was dat plots anders en gaat deze editie de geschiedenis in als de Oscaruitreiking met de meeste zwarte winnaars ooit. Op zich is dat natuurlijk geweldig, maar ik krijg het gevoel dat het niet organisch is gegaan en men bewust heeft ingespeeld op de kritiek van vorig jaar. De term 'positieve discriminatie', waar dit verdacht veel op lijkt, heeft voor mij altijd een nare bijsmaak hoe goed het ook is bedoeld.

De hele lange avond is natuurlijk de opmaat naar de Oscar der Oscars, die van de beste film. De film "La La Land" was met maar liefst 14 nominaties, waaronder die van beste film, de gedoodverfde winnaar. Dus toen de Bonnie & Clyde uit 1967 Faye Dunaway en Warren Beatty bekend maakten dat het inderdaad "La La Land" was die daarmee hun zevende Oscar van de avond in de wacht sleepte, was niemand verbaasd. De hele cast stond op het podium, bedankbriefjes werden uit zakken gehaald, er werd gekucht om het woord te nemen, toen er enige paniek uitbrak, medewerkers van het accountantskantoor die de stemming verzorgen kwamen het podium op, want er bleek een verkeerd kaartje in de enveloppe die Warren en Faye hadden opengemaakt. De aarzeling van hen bij het voorlezen kwam omdat er 'Emma Stone beste actrice "La La Land"' op stond, Emma had haar Oscar inderdaad al ontvangen. Consternatie alom hoe dit zo verkeerd heeft kunnen gaan, voor het eerst in het bijna 90 jarig bestaan van de Oscaruitreiking. De film "Moonlight" een arthousefilm over een homoseksuele zwarte jongen die in Miami opgroeit was de werkelijke winnaar van de Oscar voor beste film. En dat past weer mooi in de kleuring die men in deze avond had aangebracht.

Dit was trouwens niet de enige vergissing, in een In Memoriam-video zag Jan Chapman, een Australische filmproducent een foto van zichzelf voorbij komen. De naam eronder was echter van haar overleden collega Janet Patterson, een kostuumontwerpster uit Australië. Wij noemen dit thuis een Henk Krolletje. Jan was er erg door geschokt, maar deze blunder wordt geheel en al ondergesneeuwd door de Oscar voor beste film vergissing. Daar zal nog lang over nagepraat worden.

Faye Dunaway & Warren Beatty op de Oscaruitreiking.......

......en 50 jaar geleden als Bonnie & Clyde.