Leven op de rand

Er zijn mensen die het heerlijk vinden om op de rand te leven, uitdagingen aan te gaan, gevaren te trotseren, net even buiten de gebaande paden te lopen of dát doen wat maatschappelijk gezien niet in het gewenste plaatje past. Mij valt op dat juist steeds meer bejaarde mensen dat doen. Patricia Paay is daar een voorbeeld van. Er is/was een filmpje in omloop waarop de voormalige zangeres te zien is terwijl zij seks heeft. Omdat ik de hijgerige commerciële zenders niet kijk hoorde ik er pas van toen de gerechtelijke stappen al ondernomen waren. Ik was niet geschokt, van Patricia is bekend dat zij een vrij seksueel ingestelde vrouw is die er bovendien fantastisch uitziet, en ja, die heeft seks en zoekt dan misschien nét even wat meer spanning op dan de gespataderde leeftijdsgenoot met morbide obesitas.

Waar ik vooral blij mee was is dat ik niet bij die mensen hoorde die zeiden: "Het filmpje zat plots in mijn inbox". Dat geeft immers aan dat ik de juiste contacten heb, die net als ik er totaal geen interesse in hebben om zo'n filmpje te zien. Wel bijzonder is dat een 'Toen en Nu' blogje over Patricia Paay die ik in 2011 heb geschreven plots weer heel vaak bekeken wordt, waarschijnlijk met de hoop dat het vermaledijde filmpje daar op zou staan, aan de zoekopdrachten die daarbij horen kan ik zien dat mensen er echt daadwerkelijk naar op zoek zijn. Ben je dan sneu? Ja.

Andere mensen die op de rand leven is het bejaarde echtpaar van Santen dat naar Afghanistan op vakantie is geweest vorig jaar. Afghanistan, u weet wel dat land waarvan veel oorspronkelijke bewoners wegvluchten omdat zij hun leven niet meer zeker zijn vanwege de dreigende situatie aldaar. De Taliban is er nogal bezig, er is een ontvoeringsrisico, er zijn bomaanslagen en terreuraanvallen in het hele land. Vandaar dat er ook een negatief reisadvies is afgegeven door de Nederlandse staat. Dat weerhield het op de rand levende bejaarde echtpaar echter niet, want een Brits reisbureau zag geen enkele belemmering om toch een reis te organiseren naar Afghanistan.

Ze reden met nog andere toeristen uit Amerika, Engeland en Duitsland die ook graag op de rand leven in een busje toen ze werden beschoten door een antitankwapen. Ze hebben het allemaal overleefd alleen werd mevrouw van Santen door twintig granaatscherven getroffen in haar been. Ik denk dan: waar voor je geld! Je hebt thuis wel de mooiste verhalen op verjaardagen en partijen, die de anekdotes over het reisje langs de Rijn van jullie kennisjes in het niet doen verdwijnen. Je leeft op de rand of je doet het niet.

Maar nu een half jaar na de reis blijkt een Britse medereiziger de reisorganisatie aan te klagen en op 21 februari dient de rechtszaak. Het echtpaar van Santen treedt nu plots naar buiten om, zoals zijzelf zeggen, 'andere Nederlanders te waarschuwen om niet naar Afghanistan te gaan, want zo'n negatief reisadvies is er niet voor niets'. O ja, en als de Britse reiziger in het gelijk gesteld wordt, overwegen zij ook een rechtszaak aan te gaan spannen. Tja, volgende keer maar gewoon met de andere bejaarden naar de Ardennen of zo?