Het oranje plafond

De voetbalwereld blijft me als voetbalonverschillige verbazen. Ik heb nog nooit een wedstrijd gezien, wat ik ervan meekrijg is op het journaal, en dat is voor mij voldoende. Bij de voorlaatste keer dat het Nederlands elftal aan een EK of WK meedeed waren er waar ik woon twee families die hun woningen, of liever gezegd de buitenkant ervan, opleukten met foeilelijke oranje plastic memorabilia. Dat was te overzien, het waren dezelfde mensen die zich met kerst ook bovenmatig te buiten gingen aan bewegende en verlichte wanstaltigheden. De laatste keer dat ons land was gekwalificeerd bleken er plots meer plebejers te wonen dan voorheen en was mijn woonomgeving tot aan de uitschakeling een oranje hel van plastic. Ik was dan ook verheugd toen bleek dat Nederland zich niet had geplaatst voor de laatste EK of WK ( ik weet dat nooit), louter en alleen om het feit dat ik verschoond zou blijven van de uitingen van patriottische voetballiefde.

Natuurlijk gun ik de liefhebbers van het spel hun plezier, het is een soort saamhorigheidsgevoel wat ik niet ken, en ik ben me ervan bewust dat ik ook daarin tot een minderheid behoor. Ik had me dan ook voorbereid toen ik vernam dat het EK vrouwenvoetbal een aanvang ging nemen, ons elftal daar aan deel zou nemen en het zelfs plaatsvond in Nederland dat de buurt weer in een visioen van oranje zou veranderen, maar er gebeurde niets! Ik vond dit vreemd, dit zou toch niet zijn omdat de elf mensen die nu de Nederlandse eer verdedigden vrouwen waren in plaats van mannen, dat 'onze jongens' nu 'onze meisjes' waren? Maar ook in de winkels viel me op dat die oranje meuk helemaal niet te koop was. Ik was in totale verbazing.

Zoals altijd kwam al het nieuws betreffende de wedstrijden tot me via het journaal, en het Nederlands elftal deed het goed zo vernam ik, ze wonnen wedstrijd na wedstrijd, maar geestdrift maakte zich niet meester van de doorgaans diehard voetbalfans. Geestdrift in de zin van de eerder genoemde versieringen, mensen die plots hele dagen in oranje kleding gaan lopen, afspraken die verzet moeten worden in verband met het uitzendtijdstip van de wedstrijden en ook op Facebook nergens vrienden die samen voetbalavondjes organiseerden. Wel merkte ik dat het journaal van acht uur een paar keer was uitgeweken naar Nederland 2 vanwege de wedstrijd, en dat gebeurt als de heren voetballen ook, ik ervoer het als een soort gerechtigheid, erkenning.

Nu is er tijdens de EK's en WK's tussen de wedstrijden en de voor-, tussen-, en nabeschouwingen van beide helften ook nog zoiets als het penalty schieten in lingerie. Ja, ik was er ook verbaasd over in de 21e eeuw, maar het was er. Lekkere meiden in lingerie die op een doel schoten, mij laat het onverschillig, maar de doelgroep is ook meer de rondbuikige, bierdrinkende, frituuretende, voetbal supportende bankaardappels van middelbare leeftijd. Dus ik ging er nu van uit dat zulks er ook weer zou zijn, waarbij de geile wijven hadden plaats gemaakt voor 18 tot 25 jarige jongens die slechts gekleed in strakke boxertjes penalty's op een doel zouden schieten. Ik heb het niet in het programmaboekje zien staan.

Ik ben dus totaal in de war, zeker nu het helemaal bon ton is om genderneutraal te zijn en elk mens op waarde te schatten, dat het dus niet uitmaakt of het om mannen, vrouwen, LHBT t/m Z-ers (ik hou die letters allemaal niet meer bij) gaat, wordt er met ons geweldig presterende voetbalelftal omgegaan of het er eigenlijk niet zo toe doet, een beetje spek en bonen. Vandaag spelen ze wel in de finale van het EK, dat is de heren niet gelukt, om tegen de geldende normen in toch maar even onderscheid te maken. Mocht het Nederlands elftal winnen van Denemarken, worden ze de dag erna in Utrecht gehuldigd, maar alleen als ze winnen, anders niet. Logisch, zul je denken, maar laten we niet vergeten dat toen de Nederlandse mannen in 2010 de WK finale verloren ze door ruim 700.000 oranjefans werden toegejuicht in hun rondvaart over de grachten. Is het mannenego dan zoveel kwetsbaarder dan die van de vrouwen? Je durft die vraag in deze genderneutrale tijd haast niet te stellen.

Één voordeel heb ik wel ontdekt, bij geen enkele wedstrijd van dit EK zijn schermutselingen! Er wordt niets vernield, supporters van de verschillende landen gaan elkaar niet te lijf, het lijkt wel een feestje. Ik hoop vurig maandag op het journaal te horen dat Nederland dit EK gewonnen heeft, en dat de volgende keer als ons vrouwenelftal voor ons land uitkomt ik een zonnebril moet opzetten vanwege al die lelijke oranje meuk die wordt opgehangen. Zij verdienen die walgelijkheid net zo zeer als hun mannelijke collega's.