Iedereen
is dol op vakantie, LHBTers dus ook, maar vieren zij hun vakantie anders?
Gechargeerd bekeken blijken lesbische vrouwen onevenredig veel van wandelen te
houden, dat verzin ik natuurlijk niet zelf, maar komt uit de mond van Rita
Zwaan, initiatiefneemster van ‘Het Damespad’, zij zegt:
“Toen ik besloot lesbisch door
het leven te gaan, kwam ik er al gauw achter dat wandelen een uitstekende wijze
is om lesbische dames te ontmoeten. Het leek mij een goed idee om op een
ludieke manier een speciale wandeling als Damespad in de publiciteit te
brengen.”
Zo
zijn er sinds 2001 maar liefst 12 Damespaden geopend, in iedere provincie één.
Ruimhartig als de lesbiennes zijn mag iedereen de Damespaden bewandelen, hetero
vrouwen en zelfs ook mannen zijn welkom. Vrouwen die tijdens deze wandeling een
andere vrouw willen ontmoeten dragen daarvoor tijdens de wandeling op het
Damespad een speciaal speldje. Laat het nu dus nooit meer gezegd zijn dat
alleen homoseksuele mannen de vrije natuur als ontmoetingsplaats zien.
Ik
chargeer nog even door, want bij homo’s op vakantie denk je natuurlijk meteen
aan prinsjes op de erwt voor wie het meest luxueuze hotel nog niet goed genoeg
is, koffers vol met designer zwembroeken, dure merkzonnebrillen, bij elke
zorgvuldig samengestelde outfit één, met bijpassend schoeisel en diverse
haarstyling producten die het kapsel van dit seizoen in model dienen te houden
onder alle omstandigheden. Natuurlijk gaat de reis naar een plek die in de gay
community op dat moment bon ton is, zodat je daar iedereen uit Nederland ook
weer tegenkomt en op de boulevard elkaar al luchtkussend in de armen kan
vallen.
Hoewel
aangedikt zijn er toch vele LHBTers die in meer of mindere mate zo hun vakantie
vieren. Met lesbische wandelschoenen aan kilometers lopen door de stoffige
omgeving van Calcutta of met Manolo Blahnik blue nappa leather sandals for men,
waarvan voor de aanschafprijs een klein Afrikaans dorp een jaar van voedsel kan
worden voorzien, flaneren door de pittoreske straatjes van Sitges.
Zo
surfend over het internet zou je zomaar het idee kunnen krijgen dat LHBTers, en
met name de homoseksuele man, inderdaad anders op vakantie gaan dan anderen.
‘Happy Gay Travel’, ‘Gay Holidays’, ‘LGTB Holidays’. ‘Gay Beach Vacations’, en
zo kan ik nog wel even doorgaan. Afbeeldingen laten uitsluiten afgetrainde
jonge mannen in minuscule zwembroekjes zien. Geen lesbische vrouw in bikini of
zelfs figuurcorrigerend badpak te bekennen, nou ja die wandelen natuurlijk
ergens door ondoordringbaar gebied met afritsbare travel pants, maar toch, wat
mij opvalt is dat, al die demonstraties door het jaar heen voor gelijkheid van
de LHBT-mens ten spijt, er op vakantiegebied ineens onderscheid wordt gemaakt
en dat dat door een deel van de LHBTers ook wordt omarmd. We zijn gelijk vinden
we, maar op vakantie willen we toch liever entre nous zijn. Niets mis mee,
ouders met kinderen prefereren over het algemeen ook het gezelschap van andere
ouders met kinderen in de diverse kindvriendelijke resorts met animatie, en
daar moeten de meeste LHBTers, behalve zij met een kinderwens, niet veel van
hebben. Maar misschien is het zo dat we onder ogen moeten zien dat we als mens
absoluut gelijkwaardig zijn en we niet bevoor- of benadeeld willen worden
vanwege ons zijn, maar dat er toch andere interesses en wensen zijn die je heel
organisch in een specifieke groep plaatsen, en dat geldt niet alleen voor
LHBTers, maar voor zoveel anderen in de samenleving, je trekt toch toe naar dat
wat je samen bindt.
De
verschillen voldoende te hebben benadrukt nu, gaat het overgrote deel van de
LHBTers die ik ken gewoon op vakantie naar waar iedereen op vakantie gaat,
hoewel er nog niet zo lang een nieuw fenomeen is ontstaan, namelijk de
kindvrije vakantie. Mensen zonder kinderen, al dan niet bewust, voor wie de
snerpende kinderstemmetjes, het niet aflatende gejengel om hun zin te krijgen
en de daarbij behorende vermoeid ogende ouders met vale huid en doffe ogen een
gruwel zijn en het vakantiegevoel daardoor ernstig teniet doet zijn er nu
kindvrije hotels, campings en resorts. Van vrienden weet ik uit eerst hand dat
het een geweldige manier is om op vakantie te gaan en tot rust te komen. Het
loont de moeite om eens even op wat kindvrije vakantie sites te kijken omdat
mensen met kinderen het nodig vinden om daar de meest hilarische commentaren op
te zetten. Zeker als je weet dat er mensen zijn mét kinderen die als ze zonder
kinderen op vakantie gaan ook graag voor een kindvrije omgeving kiezen.
Nou ja,
zoveel mensen, zoveel keuzes, ook hoe we op vakantie gaan. Willen we met andere
LHBTers onder elkaar zijn, of vinden we het leuk om in een omgeving met veel
kinderen te zijn, of juist niet. Gaan we voor primitief in een tentje met
gemeenschappelijk toilet en douche of voor een vijf sterren hotel met alle luxe
van dien. Schuwen we het avontuur niet en gaan we parasailen en waterskiën of
liggen we liever aan het zwembad met een fijn boek. Gaan we überhaupt wel weg,
of blijven we lekker thuis. Gewoon doen waar je hart en je gevoel het meeste
naar uitgaat, dan is je vakantie voor het grootste gedeelte al geslaagd.
Het was
natuurlijk de immer ondeugende Annie M.G. Schmidt die voor de televisieserie ‘Ja Zuster Nee Zuster’ in 1968 al een liedje schreef met een
duidelijke homoseksuele invalshoek, alleen had toen bijna niemand het door.
Albert Mol en Dick Swidde bezingen hun vakantieherinneringen in ‘De Jongens Van De Reisvereniging’.
"De Jongens Van De Reisvereniging" gezongen door Paul Kooij
en Paul de Leeuw in de filmversie van "Ja Zuster Nee Zuster" uit 2002.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten