Het einde van begrip

Ik ben een begripvol mens, geduldig ook. Dus toen ik twee weken geleden louter bij toeval ontdekte dat er een door mij geleende en al reeds teruggebrachte cd van de muziekbibliotheek nog steeds de status had van in mijn bezit te zijn, heb ik dat middels een mail kenbaar gemaakt, waarop ik antwoord kreeg met daarin een bedankje voor het melden en excuses voor de door hen gemaakte fout.

Ondanks alle automatisering blijft er nog genoeg mensenwerk over waar het nu eenmaal mis kan gaan. Niets bijzonders. Minder leuk was het toen ik maandag een bericht kreeg dat ik twee cd's in mijn bezit zou hebben die ik een week eerder al had moeten inleveren met daarbij de boete vermeld die ik verschuldigd was. Ik hád die cd's keurig op de juiste datum ingeleverd, en ze stonden ook niet vermeld bij wat ik van de bibliotheek in huis had.

Daar ik toch naar de bieb ging gisteren, heb ik niet op de mail gereageerd. Ik ging er ook vanuit dat ze onderhand wel hadden gezien dat zij wederom fout zaten. Echter bij het inscannen van de nieuwe te lenen cd's zei de dame achter de balie: "O..". Verder kwam ze niet, want ik vulde het voor haar in met daarbij vermeld dat dit de tweede keer in korte tijd was dat zij de inname van de geleende cd's niet correct hadden afgehandeld.

Bijzonder is wel dat de nummers waaronder de items zijn gecategoriseerd noch in mijn boete-mail noch in de melding op haar computer stonden. Zij ging er ook meteen van uit dat de fout bij de bibliotheek lag. Ze zou het uitzoeken en me, op mijn verzoek. mailen als het was opgelost. Eenmaal thuis ben ik gaan speuren wat die itemnummers waren om vervolgens te ontdekken dat ze gewoon als 'beschikbaar' op de site stonden. Ik verwachtte dus, zoals afgesproken, een mail met de mededeling dat het was uitgezocht en goed was. Dat is niet gebeurd.

Ook het begrip van een begripvol mens heeft een grens. Sinds enige tijd is de muziekbibliotheek bij de gewone bibliotheek gevoegd, wat inhoudt dat er met personeel wordt gerouleerd. Prima, maar ik zag aan de wijze waarop de dames, die bruusk van uit de boeken getrokken, assimileerden in de wondere wereld van het uitlenen van cd's, platen en dvd's, dat ze moeite hadden met de procedure. Die was inderdaad door die samenvoeging veel omslachtiger geworden dan voorheen het geval was toen het muziekgedeelte een apart goed werkend systeem had.

Het verbaast me dan ook niet dat het een keer verkeerd zou gaan, maar de lichte autist in me zegt: als je de procedures strikt opvolgt kán het niet verkeerd gaan. Het is geen hogere wiskunde, het is het op de juiste manier administreren via een computersysteem van in- en uitgaande cd's. Maar goed, begripvol of niet, twee keer op rij vind ik vervelend worden, en niet een beloofde mail sturen als het is opgelost is ronduit jammer. Ik heb de boetemail daarom dan ook beantwoord met mijn bevindingen hieromtrent. En nu ook een blogje erover en voilà, het is uit m'n systeem. Schrijven werkt heel heilzaam.