vrijdag 12 oktober 2018

Geheugen

Steeds als er updates gereed stonden voor mijn foontje, gaf ie aan dat er te weinig geheugen was om het allemaal te verwerken. Ik moest dan opschonen en soms zelfs ten lange leste weinig gebruikte apps verwijderen. Ik speelde dan ook met de gedachte om een extra geheugenkaartje aan te schaffen.

Een normaal mens gaat dan naar een grootwinkelbedrijf koopt daar een sd-kaartje doet die in de telefoon en klaar. Bij mij lopen dit soort, voor anderen heel normale, acties altijd anders, zo heb ik onderhand geleerd. Het gaat altijd eerst verkeerd, ik weet dat en dus maak ik me er niet druk om, omdat het altijd uiteindelijk goed komt. Het leek mij wijs om in plaats van naar een Media Markt of zo te gaan, naar het winkeltje terug te keren waar ik mijn telefoon in januari van dit jaar heb gekocht. Ik was er sindsdien niet meer geweest, maar de verkoper zag me en vroeg meteen: "Hoe is het met uw Huawei?" Dan heb je het spel van verkopen begrepen. Ik vertelde dat ik voor een sd-kaartje kwam, geen probleem die had hij. Hij deed het kaartje er voor me in, en de telefoon reageerde als een peuter die voor het eerst een hapje bloemkool krijgt. Blèh! Gevarendriehoekjes met rode uitroeptekens verschenen, dit kaartje (merk Kingston) wilde mijn foontje niet.

Ik wist dat zulks zou gaan gebeuren, maar hij had dit nog nooit meegemaakt. Van de weeromstuit had mijn telefoontje ook genoeg van het destijds door deze jongen tot een nano-formaat verknipte micro simkaartje. Hij wilde er niet meer mee samenwerken. Alleen noodoproepen was hij nog genegen door te geven, voor de rest niet. Ook daar verblikte of verbloosde ik niet van, ik had al een paar keer die melding gehad, maar dan verdween het weer, en deed alles het weer. Ik was bang dat als ik een nieuwe simkaart zou aanschaffen ik ook een ander telefoonnummer zou krijgen en zag op tegen de rompslomp die dat zou geven. Na enig peuren door de verkoper wilde foontje weer, maar 's anderdaags had ie er echt genoeg van: hij eiste een simkaart die hem toekwam.

Het leek me in deze raadzaam om naar de T-Mobileshop te gaan, en daar werd ik zeer klantvriendelijk geholpen. De medewerkster kromp ineen toen ik vertelde dat de simkaart waarmee foontje niet meer mee wenste samen te werken was geknipt tot het juiste formaat. Met grote ogen van ontzetting zei ze dat je nóóit mag knippen. Ik kreeg van haar een nieuw kaartje, met de nadruk op kreeg, want ik hoefde niets te betalen, en bovendien hield ik hetzelfde nummer. Bloemen voor T-Mobile!

Maar nog steeds geen sd-kaart dus. Ik durf niet meer zo goed, wetend hoe gevoelig het inwendige van foontje is. Ik zal het met mijn eigen geheugen moeten doen, en gewoon mezelf er aan herinneren dat ik wat vaker zal opschonen.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten