Ninja

Zoals elk.weldenkend mens peins ik er niet over om met sneeuw en/of ijzel de deur uit te gaan als dat niet strikt noodzakelijk is. Nu is het in de huidige tijd überhaupt al verstandig om zoveel mogelijk thuis te blijven, hence de verlenging van de avondklok, wat met deze temperaturen en dientengevolge gevaarlijke wegen plots een zegen voor een ieder is. Tegelijkertijd heb ik me voor een aantal afgesproken uren per week verhuurd aan een bedrijf en één van de belangrijkste bepalingen is dat ik tijdens die afgesproken uren aanwezig ben.

Normaal gesproken zou ik me er met het openbaar vervoer naartoe verplaatsen als het regent of sneeuwt, maar in tijden van pandemie is dat vanzelfsprekend uit den boze, althans voor mij. Ik voel er niet veel, zeg maar gewoon niets, voor om me met een groep vreemden voor langere tijd in een beperkte ruimte te begeven. Dus zo kan het gebeuren dat ik afgelopen dinsdag vroeger van huis ben weggegaan om met de fiets de onbegaanbare wegen te trotseren. Voor het eerst sinds mijn twaalfde had ik een muts op mijn hoofd, en een dikke shawl zo om geslagen dat enkel mijn ogen nog zichtbaar zijn doen mij er uitzien als een soort ninja. Handschoenen en snowboots completeren het geheel. Het ziet er afschuwelijk uit, maar ik heb het niet koud. 

Naïef als ik soms kan zijn reed ik mijn vertrouwde route door het bos. Ik had er geen rekening mee gehouden dat er in het bos niet wordt gestrooid, dus ik heb meer naast mijn fiets gelopen dan erop gezeten. Ook de fietspaden net na het bos waren nog vol met sneeuw en ijs met als verbazingwekkende ontdekking dat het fietspad onder de weg door, welke behoorlijk schuin af- en oploopt, met een dikke laag sneeuw en best glad, ook maar was overgeslagen door de strooiwagen. Desondanks deze barre tocht was ik nog ruim op tijd, al had ik er iets langer over gedaan.

Vanaf dinsdagavond tot zolang het nodig zal zijn fiets ik, verkleed als ninja, nu door stedelijk gebied van en naar het werk. Er is redelijk goed gestrooid, al blijven er toch stukken waar ik echt even af moet stappen en te voet moet gaan omdat gevaar voor vallen met fiets en al op de loer ligt, en dat wil ik te allen tijde voorkomen. Als je op mijn leeftijd wat breekt, heelt dat niet meer zo makkelijk. Gelukkig nog maar een paar dagen dan treedt de dooi alweer in. Voor mij is dit wel weer genoeg winter voor de komende tien, twaalf jaar.