2023

Vandaag alweer de laatste dag van het jaar 2023. Als we het jaar mondiaal bekijken is het natuurlijk een ongelooflijk kutjaar. Oorlog nog steeds in Oekraïne en daar is die tussen Israël en Hamas bijgekomen. Ongekende wreedheden over en weer vinden plaats. Daarnaast gaat de klimaatverandering merkbaar door, maar is er een te grote groep (wereld)leiders die niet in wil zien dat de klok inmiddels al over twaalf uur heen is. En veel van die (wereld)leiders worden gekozen door 'het volk', in Argentinië is een GGZ patiënt gekozen tot president en als Beëlzebub het wil zou volgend jaar gewoon Donald Trump weer president van Amerika kunnen worden. Dan zijn er natuurlijk de gebruikelijke dictators als o.m. Vladimir Poetin, Xi Jinping en Kim Jong-un, die ervoor gezorgd hebben dat ze stevig in het zadel zitten tot ongeveer hun dood en niet kijken op een mensenleven meer of minder. Nu ook in ons land onlangs extreem rechts en fascistisch is gekozen, is het kutjaar in algemene zin wel compleet.

Daarom kijk ik liever naar de directe wereld om mij heen en dan kan ik concluderen dat het voor mij een prima jaar was. Ik heb onlangs te horen gekregen dat mijn contract met nog een jaar wordt verlengd, en zou het zomaar kunnen dat ik volgend jaar januari een contract voor onbepaalde tijd krijg of ik word bedankt voor drie jaar en dat is het. Nu is een contract voor onbepaalde tijd op mijn leeftijd toch wel enigszins bepaald hoor, dat is dan nog maar een paar jaartjes. Maar goed, ik ga het tegen die tijd wel zien wat men in besluit. U weet, ik kijk nooit zo heel erg ver vooruit. Ik voel dat ik er wel op m'n plek ben, gisteren kwam een voormalig collega van mijn korte carrière als tandartsbaliemedewerker langs en zei dat ik er zoveel meer ontspannen uitzag dan toen ik met haar daar werkte, dat geeft wel wat aan.

Verder ben ik dit jaar voor mijn doen best veel weg geweest, korte vakanties naar Ommen, Brugge, Emmen en zelfs naar vrienden in Frankrijk. Het was allemaal even fijn. Voor een aantal vrienden was het een kroonjaar, twee keer 50 jaar, 60 jaar en een huwelijk van 25 jaar werden luisterrijk gevierd. Ook alle gezellige etentjes, bij elkaar of uit, bioscoopbezoekjes en daagjes weg met lieve vrienden behoren tot de hoogtepunten van het afgelopen jaar. Tevens mag ik persoonlijk niet klagen, mijn kleine leventje gaat gestaag door, ik kan intens genieten van kleine dingetjes en prijs me gelukkig dat ik tot nog toe gezond van lijf en leden ben, op mijn rug na dan, die wil nog wel eens opspelen, maar dat is natuurlijk klein bier vergeleken bij wat sommigen te verduren krijgen. Ik tel heel bewust mijn zegeningen en ben een gelukkig mens. 

Maar toch, zoals het er afgelopen jaar aan toe is gegaan in de wereld en ook in ons land, ik voel me daar niet zo heel senang bij, het lijkt wel of de mensheid chronisch boos en ontevreden is en dat daar in hun ogen anderen altijd de schuld van zijn. Vingerwijzen naar elkaar en nooit es de hand in eigen boezem steken. Daar zo druk mee zijn dat men blind is voor wat Moeder Natuur ons duidelijk wil maken. Het voelt als een hellend vlak. Wellicht dat ik me daarom, zolang het nog kan, graag terugtrek in mijn eigen kleine wereld en me daar innig tevreden en veilig voel, weg van de grote boze wereld daarbuiten.