The Crown

Gisteravond was ik weer helemaal terug in 1997. Op 30 augustus van dat jaar was ik uitgegaan en got lucky. Na een nacht vol van ongebreidelde passie, was ik naar beneden gegaan om ontbijt te maken toen de telefoon ging, mijn moeder: "Heb je het al gehoord, prinses Diana is overleden." Mijn moeder was in die tijd van mening dat ik het nieuws niet volgde, zo belde ze ook altijd door als het ging vriezen of als de klok verzet moest worden: "Ja, jij volgt het nieuws niet, dus ik bel maar even." Het klopt dat ik in die dagen wat meer met mijn directe omgeving bezig was dan met wat er op wereldniveau gebeurde. Daarom lag er boven ook iemand nog bij te komen van een bruisende nacht, die vrij lauwtjes reageerde op het nieuws wat ik zojuist per telefoon had ontvangen. Ik wist toen meteen dat dit nooit een toekomst zou kunnen hebben. Kom op zeg, prinses Diana!

Die hele week zaten mijn tranen hoog, u weet ik ben een jankerd en ik kon geen nieuws over het tragische ongeval zien of de waterlanders kwamen. De dag van de uitvaart was ik vrij en heb ik de hele plechtigheid op tv gezien. Dat boeketje van haar zoons, het lied van Elton John, die duizenden, duizenden mensen, ik had het niet meer.

Ik volg de serie 'The Crown' op Netflix over het Britste koningshuis en in seizoen vijf maakt prinses Diana haar opwachting, gespeeld door Elizabeth Debicki, die ongelooflijk veel op de echte Diana lijkt. Niet alleen qua uiterlijk maar ook in haar beweging en mimiek. Voor mij is het interessant omdat ik dit stukje recente geschiedenis bewust heb meegemaakt. Sinds haar verschijnen in de serie heb ik soms hardop geroepen: "Och kind, doe het toch niet, ga weg", wetend waar het onvermijdelijk toe zou leiden. 

Gisteren heb ik dus de aflevering gezien waarin ze samen met Dodi Al-Fayed en chauffeur Henri Paul om het leven kwam. Dat is al vaker verfilmd in diverse films en series, maar in 'The Crown' is het echt heel integer, mooi en goed gedaan door de gebeurtenis van verschillende kanten te benaderen. De kant van Diana en Dodi, maar ook die van Dodi's vader en hoe de Britse koninklijke familie het nieuws ontvangt, haar ex-man prins Charles en hun twee zoons William en Harry. 

De serie is gebaseerd op ware gebeurtenissen, niemand weet hoe het precies is gegaan, maar zoals het in 'The Crown' in beeld is gebracht is het oprecht en goed voorstelbaar. Zoals iedereen die een dierbare verloren heeft zal herkennen, ben je in de dagen na het ontvallen intens bezig met die persoon, dan herinner je je zaken waarvan je niet meer wist dat je ze nog wist, dan kun je hele gesprekken en momenten zo weer voor de geest halen, dan is die persoon heel dicht bij je. Ook dat hebben de makers van de serie heel prachtig uitgebeeld. Daarom was ik weer even in 1997 gisteren, met tranen en al. 

Prinses Diana en Elizabeth Debicki.