Het verhaal van de foto

Nou ja, een heel verhaal zit er niet echt bij, maar dat prodigieus schattige kind op de foto ben ik. Er zijn hardnekkige geruchten dat ik nooit kind zou zijn geweest en er gewoon ineens was, maar hiermee wil ik het tegendeel bewijzen. De foto is gemaakt bij V&D op de Leyweg in Den Haag, waar wij vlakbij woonden. U moet begrijpen dat we in die jaren net na de oorlog niet de luxe hadden die we nu kennen qua foto's maken, met onze telefoon nota bene, dat zou in die tijd worden weggezet als science fiction. 

Bij V&D was er op gezette tijden in het jaar een standje van Pixyfoto, dat heeft trouwens tot ver in de jaren tachtig stand gehouden, waar met name kinderen op de foto werden gezet. Destijds nog in zwart-wit, en ook mijn moeder kon de verleiding niet weerstaan om haar kind te laten vereeuwigen. Ik vermoed dat ik hier een jaar of twee, drie ben. En het is duidelijk zomer, (plastic)sandaaltjes en een korte broek. Die sandaaltjes heb ik lang, steeds een maatje groter natuurlijk, gehad. In wit en bruin kan ik me herinneren.

Deze vestiging van het concern was ook meer een buurtwinkel dan een heel groot warenhuis Het nam een belangrijke plaats in voor iedereen in de wijk in het algemeen en voor mij als opgroeiend kind in het bijzonder. Er was een supermarkt in gevestigd en mijn moeder kocht daar haar boodschappen, en voor ons als jeugd kon je er alles vinden wat je nodig had of graag wilde hebben, van speelgoed tot schoolspullen. We hebben er wat tijd doorgebracht. Grappig om te weten dat ik jaren later bij diezelfde V&D ben begonnen op de boekenafdeling en vanuit daar ben gegaan naar de vestigingen in Rijswijk en Rotterdam tot aan het faillissement in 2016. 

De V&D vestiging aan de Leyweg rond die periode.