The day the music died

Of eigenlijk: de dag dat de EBU zijn geloofwaardigheid totaal verloren heeft. De wijze waarop Joost Klein is behandeld bij het Eurovisie Songfestival is op geen enkele manier goed te praten. U leeft niet onder een steen, dus u heeft kunnen lezen over 'Het Incident', een voorval wat enorm uit z'n proporties is getrokken en wat heeft geresulteerd in de diskwalificatie van Joost, iets wat in 68 jaar Eurovisie Songfestival nog nooit is voorgekomen. Het is wel in hun gezicht ontploft, want er is tot laat vergaderd over hoe en wat en het boe-geroep was niet van de lucht tijdens de uitzending. Nikkie de Jager is een heldin door te weigeren punten te geven namens Nederland, zodat onder weer luid boe-geroep vanwege de keuze voor diskwalificatie ze door de grote baas Martin Österdahl werden voorgelezen. Dit muisje krijgt nog een hele lange staart zei Cornald Maas. En ik denk ook dat het laatste woord hier nog niet over gezegd is. Evenals de deelname van Israël, een land wat op grote schaal genocide pleegt, waar EBU dan minder moeite mee lijkt te hebben.

Dit gezegd hebbende hadden Chris, Rick, Talitha en ik natuurlijk een leuke avond met elkaar. Rick en Talitha hadden wat lekkers gemaakt en ik had daaromheen wat vingervoedsel gehaald en natuurlijk wijn. We hebben het festival bekeken en de winnaar is zo gegund, Nemo Mettler met hun song 'The Code' heeft gewonnen voor Zwitserland. Het is een vocaal hoogstandje over de weg die Nemo heeft afgelegd om te zijn wie hen wil zijn. Een musical in drie minuten voor één persoon. De vakjury was er vrijwel unaniem over eens dat dit het beste lied van dit jaar was en met de punten van het publiek erbij won Nemo met ruime voorsprong op de nummer twee, Kroatië, die het vooral van de publiekstemmen moest hebben. 

God heeft inderdaad verhoedt dat Israël, ondanks de driftig stemmende diaspora, zou winnen, mede door de magere waardering van de vakjury. Je moet er toch niet aan denken dat een land wat zich zo opstelt in een conflict met hun buren een songfestival zou moeten organiseren. Buiten het feit dat het dan een soort Olympische Spelen 1936 zou worden, zouden veel landen zich ook hebben terug getrokken.

Er ligt dus een grote taak voor de EBU om zichzelf en het Eurovisie Songfestival opnieuw uit te vinden. Echt niemand gelooft meer dat het niet politiek is, waar ze altijd mee schermen, het ís politiek. De Israëlische delegatie die zich onaantastbaar waant vanwege de aangeboren levenslange slachtofferrol die ze met graagte claimen heeft zich de hele week misdragen zonder consequenties. De EBU heeft nu een jaar de tijd om te kijken wat ze met de klachten die ze daarover hebben gekregen gaan doen. En ook de zaak Joost Klein zal besproken moeten worden. Het boe-geroep over beide beslissingen werd genegeerd maar zeker wel gehoord. En wellicht moet Nederland (voorlopig) niet meer meedoen.

We gaan het zien, maar ik ben blij met Nemo Mettler als zeer verdiende winnaar.

Nemo Mettler de terechte winnaar voor Zwitserland.