Weekje

En dan heb ik nu een weekje vrij, mijn 'De Mei Vakantie'. Ik heb een lichte onverklaarbare aversie tegen de term 'De Mei Vakantie'. Ik heb dat niet met kerstvakantie, paasvakantie of zomervakantie, maar 'De Mei Vakantie' zit hoog in mijn allergie. Met Pasen of kerst is het aan iets opgehangen, maar vakantie omdat het mei is.... Het geldt ook enkel maar voor een gedeelte van de bevolking, schoolpersoneel en mensen met kinderen, voor de rest van Nederland is het een loos begrip. Het meest ergelijke vind ik mensen uit één van voornoemde groepen die dan zo langs hun neus kunnen zeggen: "Ja, in 'De Mei Vakantie' gaan we naar....", alsof het iets algemeens is. Maar goed, dat is nu bij deze uit mijn systeem, ik weet dat het een onredelijke emotie is, en ik gun het iedereen die het aangaat van harte hoor, maar die term....

Ik noem mijn weekjes vrij zo door het jaar heen 'proefpensioenweekjes' en ik ken mensen die daarvan weer in de rode vlekken schieten omdat ze, ook al lopen ze tegen hun pensioen aan, zich nog jong en energiek wanen en met kop in het zand betreffende hun nakende bejaardenstatus door hun gevorderde leven gaan. Die proefpensioenweekjes breng ik in en om het huis door, doe wat achterstallige klusjes, maak afspraken met mensen die ik (te) lang niet heb gezien en doe alles vooral lekker rustig aan, helemaal zoals ik mij, als God het wil, als pensionado over een paar jaar zie; de oogsttijd. 

Deze week is, zoals al vermeld, de week van de eerste paxkasten, en gisteren ben ik even de stad ingegaan omdat ik van mezelf nu het vetschort is verdwenen en ik weer een aanvaardbare omvang heb kleding mocht kopen. Als m.m.m. (maatje-meer-mens) voelde ik me daar niet heel senang bij en was het dus best een tijdje geleden dat ik dat gedaan had. Ik kan ook iedereen aanraden, indien mogelijk, om zoiets op maandag te doen. De rust die in de winkels heerst, je kunt overal bij, op je gemak passen, nergens rijen of drukte, heerlijk.

Verder zal ik ergens deze week in de spiegel kijken terwijl de dood me terug zal aanstaren. Ik ga verjaren en dat gaat niet met toeters en bellen, daar ben ik zo niet van, het zal vrij rimpelloos (pun intended) voorbij gaan. Kopje koffie met een gebakje, een klein soirée met mijn inner-innercircle matties en dat is het wel. Altijd leuk als mensen er aan denken en zo niet is het ook goed, geen gedoe. Ik ken iemand die liever een wortelkanaalbehandeling ondergaat dan gefeliciteerd te worden op z'n verjaardag, want het verstrijken van de tijd wordt als het zwaard van Damocles gezien. Nou, daar heb ik geen last van, maar ik hoef ook weer niet op de schouders genomen te worden of in het centrum van de aandacht te staan.

Kortom, het wordt een fijn weekje waar ik weer geheel verkwikt, gereset en ouder, dat dan weer wel, uit zal komen.