Dordrecht

Vandaag, 9 februari, is het de Internationale Dag van het Huwelijk. En daar wil ik, eigenlijk overbodig, maar in deze bange tijden is het belangrijk je uit te spreken, aan toevoegen: elk huwelijk, m/v v/v m/m alsook varianten met x. 

Vrienden Rick, Chris en ik vonden het wel weer eens leuk om af te spreken een dagje ergens heen te gaan, en onze keus viel op het immer gezellige Dordrecht, zo leuk en zo dichtbij. Het was fris maar droog en een zonnetje kwam ons gedurende de dag vergezellen. Het is een treinritje van iets meer dan tien minuten en onze eerste missie was om een bakje koffie met lekkers te gaan drinken. Dat viel nog niet mee, heel Dordrecht leek wel aan de koffie te gaan. Het eerste zaakje bleek vol het tweede eigenlijk ook, maar er was een stel dat zei: "Gaan jullie met z'n drieën maar hier zitten, wij verhuizen naar een tafeltje voor twee." Hoe lief en meedenkend is dat?! Het zaakje is een bakkerij, maar je kunt er ook wat gebruiken, en we waren al langs de vitrines met overheerlijk gebak gelopen, dus we hadden er wel zin in gekregen.

Dordrecht staat bekend om z'n vele zaken met snuisterijen en curiosa van antiek tot bijna antiek en vintage. Afgelopen zomer ben ik er geweest en heb een kant ontdekt die we eerder nog niet hadden gezien met verschillende winkels en een beetje uit de route de bric à brac winkel die alle andere bric à brac winkels overbodig maakt: Pandorus. Drie etages vol en als ik zeg vol, dan bedoel ik ook vol, met van alles, het is haast niet uit te leggen, je moet het gewoon ervaren. Je loopt er wel met je armen strak langs je lichaam je tas stevig vasthoudend, want het is kruip door sluip door. Er werken hele aardige mensen. 

Ik was er dus al eens geweest en ze hebben een grote collectie Petrus Regout servies, waarvan ik nog steeds een dinerbord met blauwe rand zocht. De vorige keer hadden ze het niet, maar ik denk ruim een half jaar later, wie weet? De jongeman ging de stapels na en helaas ook nu niet. We maakten aanstalten om de winkel te verlaten, toen hij me terug riep: "Ik heb er toch één gevonden, hoor". Die heb ik aangeschaft al dacht ik dat de gekleurde rand breder was dan van de borden die ik heb. Maar goed, hij had zo z'n best gedaan.

We zijn verder gaan wandelen door de pittoreske straatjes en zijn verschillende winkeltjes ingegaan waar ook Rick en Chris iets van hun gading hebben kunnen vinden. Tijd voor lunch in een voormalige remise, wat heerlijk was. En in de namiddag natuurlijk een wijntje waar we zo gezellig zaten dat we er ook maar gedineerd hebben. Wat een fijne, leuke dag zo met elkaar.

Thuisgekomen pakte ik het nieuw gekochte bord uit, en wat bleek? De gekleurde rand is precies van het goede formaat! Ik heb nu de ontbijtbordjes, soepborden én dinerborden compleet! Al zou ik nu sterven is mijn leven waard geweest om te leven vanwege het compleet maken van de Petrus Regout borden. Ik wil natuurlijk nog wel even door en er ook wel een paar keer van gegeten hebben, maar u snapt dat de missie van jaren eindelijk is volbracht. 

Dit waren heerlijke gebakjes en ook de koffie was uitstekend.

De dinerborden van Petrus Regout compleet! 🥲