Ghosts

Vandaag, 14 februari, is het Valentijnsdag. Laat die stille liefde, anoniem, weten dat hij/zij/hen een bewonderaar heeft.

Wat hebben een Noorse Viking, een native American, een legerkapitein, een dame uit de betere kringen uit de 19e eeuw, een jazzzangeres uit de tijd van de drooglegging, een hippiemeisje, een padvinder en een yup gemeen? Zo op het eerste oog niets, maar als ze allemaal zijn overleden op hetzelfde landgoed en om de één of andere reden niet doorkunnen naar het hiernamaals en daardoor gedoemd zijn om als geesten op dat landgoed te blijven krijgen ze met elkaar te maken.

Ik heb het natuurlijk over de geweldig leuke serie 'Ghosts', die ik wel eens voorbij had zien komen op Comedy Central, maar waarvan ik vond dat het een serie is die je vanaf seizoen één moet zien. En nu zijn de eerste twee van de nu vier seizoenen te zien op Netflix. Ik ben bijna door het tweede seizoen heen en ik hoop dat Neflix ook de volgende seizoenen zal gaan uitzenden, want ik ben fan.

Het is de Amerikaanse versie van een oorspronkelijk Engelse serie. Het stel Samantha (Rose McIver) en Jay (Utkarsh Ambudkar) erven een groot landhuis met grond van Samantha's oudtante, waar de geesten zich dus ook bevinden. Hilarisch vond ik meteen bij de eerste aflevering dat Samantha witte salie gaat branden om het huis te reinigen van boze geesten en de geesten, eerst in paniek, het eigenlijk wel een fijne geur vinden. Door een val en bijna dood ervaring kan Samantha de geesten zien en horen, Jay niet.

Hetty (Rebecca Wisocky) is de oud-oud-oud-oud tante van Samantha en was ooit eigenaresse van het huis, ze is vrij snobistisch en kijkt op alles en iedereen neer. De oudste geest is Thorfinn (Devan Chandler Long), hij is er al zo'n duizend jaar en is een grote en grove Noorman met een peperkoeken hartje. Sasappis (Román Zaragossa) is een native American, een Lenape man hij is vrij cynisch maar heeft zich het meeste aangepast aan de huidige tijd. Isaac (Brandon Scott Jones) is de aanvankelijk in de kast zittende legerkapitein uit de 18e eeuw, maar iedereen weet eigenlijk wel al hoe de vork in de steel zit. De flamboyante Alberta (Danielle Pinnock) was ooit jazzzangeres in de jaren twintig en is vermoord, maar niemand weet door wie, dat loopt als een rode draad door de serie heen. Het hippiemeisje Flower (Sheila Carrasco) is gedood toen ze onder invloed van drugs een beer wilde knuffelen, ze is nogal vergeetachtig en als levenden door haar heen lopen zijn ze voor een tijdje stoned. Pete (Richie Moriarty) is de vriendelijke, bescheiden en altijd correcte leider van padvinders die per ongeluk door zijn nek is geschoten met een pijl. Trevor (Asher Grodman) is de jongste geest, hij is in 2000 overleden aan een hartaanval en had op moment van overlijden geen broek aan en is dus gedoemd om zonder broek rond te lopen. 

Doordat Samantha met de geesten kan communiceren gaat er voor hen een wereld open, ze kunnen tv kijken, leren zaken van deze tijd, hoewel de meeste van hen zich niet los kunnen maken van hun eigen tijd. Ook Jay verzoent zich met de aanwezigheid van de geesten ook al kan hij ze niet zien of horen, en heeft desondanks een 'vriendschap' met Pete vanwege dat ze veel dezelfde interesses hebben. Omdat Jay en Samantha een Bed & Breakfast maken van het enorme huis, wat de geesten in eerste instantie niet zo zien zitten, komen er geregeld gasten op bezoek. Ook zijn er nog meer geesten in het huis en op het landgoed die zo nu en dan hun opwachting maken. Samantha ziet overal geesten waar ze ook komt, reden dat ze niet meer terug naar New York wil, omdat het overvol is met geesten. "Central Park is als de videoclip van Thriller", zo zegt ze. 

Ik ben echt fan van deze serie. De karakters zijn geweldig, de onderlinge verstandhoudingen zijn hilarisch leuk, de verhaallijnen vermakelijk en zoals een goede sitcom betaamt zitten er ook ontroerende momenten in wat vochtige oogjes veroorzaakt. Dus vingers gekruist dat Netflix ook de volgende seizoenen zal gaan uitzenden. 

Om zo als geest rond te waren lijkt me wel wat. Ligt er wel aan waar je doodgaat, want daar moet je ook blijven. Zo is er een geest die is overleden in een auto die moet in die auto blijven en kan er 10 stappen vandaan komen, verder niet. Aan de andere kant ziet ze wel meer van de wereld als er wordt gereden. 

De cast in hun gewone doen.