Voltooid

Vandaag, 10 februari, is het de Internationale Dag van de Peulvrucht. U weet dus wat u zou kunnen eten vanavond.

Met gisteren het ontdooien en schoonmaken van de koelkast en daarachter is de voorjaarschoonmaak 2025 voltooid. Nog voor het überhaupt voorjaar is, zo vroeg ben ik nog nooit geweest. De gedwongen werkloosheid heeft zo ook z'n goede kanten, altijd van de nood een deugd maken, immer de zilveren lijntjes zoeken. U kent mijn levensmotto daarin. Natuurlijk toen alles klaar was ook met witte salie door het huis gegaan. Ik heb er al met al een maand over gedaan, vanwege de rugconditie gewoon steeds een stukje opgepakt. Het is altijd een heerlijk gevoel zo'n heel schoon huis.

De lanai, wat ook nogal een klus is, komt later als het weer wat beter is. Het, destijds, prachtige buitenkleed wat heus echt waar tegen álle weersomstandigheden zou kunnen en vanuit Duitsland z'n weg naar mijn lanai heeft gevonden is nu na twee jaar affreus om aan te zien. Die moet dus weg, wat een hele happening op zich is, want het is een vrij groot kleed en zal ik dus middels het grof vuil moeten laten ophalen. Maar die brug neem ik wel als het zover is. Het vervelende aan de lanai is dat de vloer ervan uit tegels bestaat waaronder het altijd nat is en waar dientengevolge alles wat daar inwaait ontkiemt tussen de naden van de tegels. Ik had liever wat de meeste balkons hebben, gewoon een gladde vloer op de lanai gehad. Het kleed diende, behalve voor het oog, ook ervoor om dat tegen te gaan en dat is gelukt. 

Het is dus zaak weer een nieuw kleed, of kleden, te vinden. Zelf denk ik aan iets lichter materiaal, en meer geschikt voor buiten. Het huidige kleed is echt een kleed-kleed, het had ook zomaar binnen kunnen liggen. Daar is dus de volgende zoektocht naar, zo blijft een mens missies houden in z'n leven.