Het verhaal van de foto

Vandaag, 13 februari, is het Wereld Radiodag, dus zet een leuke zender op vandaag.

Zij die mijn blogjes al langer volgen weten dat ik in 2013 een reis heb gemaakt naar Toronto op invitatie van vriend Robert, die nu inmiddels in Manchester woont. Ik ben er tien dagen geweest in mei en het was fantastisch. Het was ook geweldig leuk om Gaetano weer te zien die ik tegelijkertijd met Robert heb leren kennen in 1997 toen ze in Nederland woonden en werkten. Ik logeerde in een hotel maar heb ook tijd doorgebracht met hen en hun partners Nick en Gerry.

Toen ik aankwam en Robert me van het vliegveld haalde vroeg ie of ik een schrijver kende met de naam van der Kwast. Ja die kende ik, Ernest van der Kwast die een bestseller had geschreven, 'Mama Tandoori', over zijn alom vertegenwoordigde Indiase moeder, die zichzelf het centrum van het universum waant. Robert werkte met zijn vader samen. De van der Kwastjes woonden dus nu in Toronto.

Op een mooie warme zomeravond werd ik uitgenodigd voor een diner bij Robert en Nick thuis wat werd gehouden in de tuin. Gaetano en Gerry waren er en ook een Turks-Nederlands meisje dat tijdelijk met Robert werkte en het echtpaar van der Kwast. Het was in heel internationaal gezelschap. Robert Canadees, Nick Italiaans-Canadees, Gaetano Italiaans, Gerry Chinees, het Turks-Nederlandse meisje, mevrouw van der Kwast Indiaas en meneer van der Kwast en ik Nederlands. 

Ik herinner me een geweldig leuke avond, met een wasbeer in de garage, waarvan ik de enige was die omgedraaid gebiologeerd naar het dier keek toen ie eruit tevoorschijn kwam en weg klauterde. Wij kennen ze enkel uit de dierentuin, terwijl ze in Canada worden gezien als ongedierte, een soort ratten. Het eten was overheerlijk en het gemêleerde gezelschap zeer aangenaam. Ik heb veel met meneer van der Kwast gepraat, een hele aardige bescheiden man, die het niet zo ophad met het boek van zijn zoon. Ik heb het gelezen en ik snap het wel. Dit in tegenstelling tot zijn vrouw, het eigenlijke onderwerp van het boek. Ik weet dat ze aan allerlei talkshowtafels is verschenen ten tijde dat het boek uitkwam. Dat haar doen en laten, niet eens zo heel erg uitvergroot, laat zien dat het een onmogelijk mens is en voor de lezer om te lachen, omdat je je niet kunt voorstellen dat iemand werkelijk zo is, deerde haar niet. Ze stond in de belangstelling, daar ging het om.

Dus toen ik foto's maakte van het gezelschap om de herinnering aan de reis en deze bijzondere avond vast te leggen, was het natuurlijk geen verrassing dat mevrouw van der Kwast uitriep: "Ja, jij wilt natuurlijk foto's maken van Mama Tandoori". Dat was niet zo, ik heb nog geen drie zinnen met die vrouw gewisseld, maar het paste helemaal bij de persoon die Ernest heeft beschreven in z'n boek. 

Ik raad u het boek trouwens ten zeerste aan.

Met Gaetano en Gerry.

Het meisje wiens naam ik niet meer weet, mevrouw van der Kwast (Mama Tandoori dus), Gaetano en meneer van der Kwast.