De ramp

Deze week staat voor mij in het teken van gezelligheid en leuke ontmoetingen en contacten met lieve en bijzondere mensen, en daar wilde ik ook over bloggen, maar als er dan zo'n ramp gebeurt als met het vliegtuig van Malaysia Airlines, dan overheerst zulk verschrikkelijk nieuws. Alle 298 inzittenden, passagiers en bemanning, zijn daarbij om het leven gekomen. Op het moment van het schrijven van dit blogje is nog veel onduidelijk, het vliegtuig zou uit de lucht zijn geschoten door de separatisten, in dat geval waarschijnlijk als vergissing omdat zij het aanzagen voor een militair vliegtuig, maar het zou ook een ongeluk geweest kunnen zijn of een aanslag van binnen uit het vliegtuig.

De zwarte doos is gevonden en zou naar Moskou worden gebracht, mijns inziens is dat niet wenselijk, maar in de komende uren en dagen kan nog veel veranderen en kunnen zich nieuwe feiten aandienen. Ik wil samen met jullie, mijn lezers, even een moment stil staan bij de 298 omgekomen mensen, vanuit diverse landen. Denk even een moment aan ze en aan hun familieleden, vrienden en bekenden van wie op deze verschrikkelijke manier een dierbare uit hun leven is weggerukt. Wij allemaal kennen mensen die via deze vliegroute hun vakantie zijn begonnen in voorgaande jaren.

Bij de jongen die werd geïnterviewd die eigenlijk een ticket wilde voor deze vlucht, maar er net naast greep en dus een vlucht later ging, zag je de ontzetting op zijn gezicht. 'Een engeltje op zijn schouder' zei een vriendin van me. Zo'n ingrijpende gebeurtenis zet alles weer in perspectief en doet je relativeren en zoals mijn lieve tante Stien altijd zei: 'Pluk de rozen zolang als je kunt'.