De schoenmaecker

Dus na onze fieldtrip vorige week was mijn prijsloze rechter bootie gehavend thuisgekomen. Mensen die mijn schoenenkast kennen weten dat ik dan niet direct barrevoets door het leven hoef, maar toch, het is één van mijn favoriete paar. Zodoende maakte ik afgelopen woensdag de tocht naar de schoenmaecker, ik weet ook wel dat het gewoon schoenmaker is, maar ik vind het de dinosaurus onder de beroepen. Ik kom er nooit en gooi schoenen doorgaans gewoon weg als ze kapot zijn of gewoon op.

De schoenmaecker in mijn winkelcentrum is een kasteleinachtige man, en zo manifesteert hij zich ook achter zijn toonbank, een grap, een grol, het ouwe-jongens-krentenbrood-type. Ik toonde hem de bootie en hij zei: "Daar zijn geen woorden bij nodig, dit is wel heel duidelijk". "Moet je nog boodschappen doen?"
"Euh, ja" antwoordde ik twijfelachtig, "Is het dan zo gauw gedaan?" "Ja, hoor" zei hij op schappelijke toon, en vervolgens rukte hij in één keer de hele zool van m'n bootie af, er meteen aan toevoegend: "Nou, dit gaat toch wat langer duren, maar ik ga 'm helemaal voor je op pimpen".

Ik stond aan de grond genageld, voor mijn ogen werd mijn lievelingsbootie uitéén gereten, zo moet het voelen als voor de ogen van een moeder haar kind het salomonsoordeel moet ondergaan. Ik moet wit zijn weggetrokken, ik was licht in mijn hoofd, mijn ogen moeten van ontzetting groot als schoteltjes zijn geweest, maar de niet van zijn stuk te brengen schoenmaecker vroeg vrolijk of ik mijn linkerbootie ook al had nagekeken. "Nee", zei ik kleintjes, het voorgaande nog bezig te verwerken, "Die is nog goed". Zijn expertise met me delend raadde hij me aan dat toch maar te doen. Me vasthoudend aan de deurpost heb ik zijn domein verlaten om werktuigelijk mijn boodschappen te gaan doen, mijn gedachten waren er niet echt bij.

Gisteren kon ik mijn bootie uit de tijdelijke revalidatie ophalen, en deze vakman ontving me weer met de nodige jolijt. Vakman, ja, want hij is weer als nieuw! Dus schoenmaecker in plaats van schoenmaker, niet omdat het een met uitsterven bedreigd beroep is, maar uit waardering voor het oude ambacht.