Busje komt zo

Begin jaren 60 verenigden de vervoersbedrijven van Amsterdam, Rotterdam, Utrecht en Den Haag zich in de 'Commissie Standaardisering Autobusmaterieel'. Doel was om te komen tot een gezamenlijk ontwikkeld bustype. Door met elkaar bussen aan te schaffen hoopten de bedrijven dat zulks de prijs zou drukken. In enkele jaren ontwikkelden de vervoersbedrijven in samenwerking met Werkspoor en Hainje de standaardbus die het leven in de jaren 70, 80 en 90 van de openbaar vervoer afhankelijken heeft gekleurd in wijnrood en grijs.

Dit jaar is het 50 jaar geleden dat de eerste bus van de band rolde en werd geleverd aan het GVB in Amsterdam. In mijn geboortestad Den Haag werden deze bussen vanaf 1 januari 1967 successievelijk in gebruik genomen totdat in 1974 het hele wagenpark van de HTM in wijnrood en grijs gekleurd was. Ze volgden de crème met groen bussen op die tot die tijd in Den Haag reden, die heb ik nooit (bewust) meegemaakt, maar het zou kunnen dat ik als baby of peuter daar toch in mee ben geweest.

Met de wijnrode bussen ben ik wel duizenden keren vervoerd, veelal de lijnen 13 en 23 die op de Leyweg stopten en me naar vele eindbestemmingen in Den Haag en Rijswijk hebben gebracht. En natuurlijk lijn 25 die me vanaf de Maartensdijklaan naar de binnenstad reed voor een dagje winkelen. De bussen hebben dienst gedaan tot ver in de jaren 90, waar ze geleidelijk aan door hun opvolger werden vervangen. De laatste wijnrode bus heeft in 2000 op lijn 23 z'n laatste rondje gemaakt.

Deze gezamenlijke actie van de vier grote steden heeft geen vervolg gekregen. Eind jaren 80 bleek dat de vervoersbedrijven graag weer zelf bussen wilden bestellen. Maar de 'Commissie Standaardisering Autobusmaterieel' heeft ervoor gezorgd dat een hele generatie uit Amsterdam, Rotterdam, Utrecht en Den Haag een gedeelde herinnering hebben.

De achterkant van de bus wilde je natuurlijk liever niet zien.

De voorloper van de wijnrode grijze bus.