Tekst en uitleg

Ook al had ik er twee weken de tijd voor, pas gisteren, op de laatst mogelijke dag, heb ik me aan m'n huiswerk gezet van de UWV-cursus. Ik probeer er maar niet over na te denken wat dat over mij zegt. In mijn verdediging wist ik al waarover ik wilde schrijven met behulp van de STARR-methodiek, en een verhaaltje schrijven gaat me vrij goed af, dus was er ook niet echt paniek aan mijn kant.

Ik heb er twee geschreven één werkgerelateerd en één uit de privésfeer. Werkgerelateerd gaat over de verhuizing van de afdeling van de parterre naar de 3e etage, waarbij er allemaal nieuwe meubels kwamen. Omdat het hoofdkantoor en de winkel in twee parallelle universums naast elkaar bestonden was het zaak dat ik ten alle tijde zou voorkomen dat er iemand van het hoofdkantoor met een eau de colognezakdoekje onder de neus (want de winkel met het gepeupel) zou komen om de boel op hun manier, die nooit getoetst was aan de praktijk, in te richten. Gelukkig had ik enige reputatie binnen het boekenvak en ze lieten het dan ook aan mij over. Resultaat was een logisch ingedeelde afdeling, zonder abrupt afgebroken alfabetten (de manier van het hoofdkantoor) en een blije directeur die mij nog een extra meubel toezegde alsmede twee mooie stoeltjes voor de klanten om even plaats te kunnen nemen als ze een boek in wilden kijken.

Uit de privésfeer heb ik de ontstaansgeschiedenis van mijn weblog eens uit de doeken gedaan, met als voorlopig hoogtepunt het interview wat ik volgende week zal gaan geven bij RTV Oost over mijn weblog en ik denk ook de mensch achter de blogjes. Grappig is dat dit interview geheel via mijn netwerk (het zo belangrijke mot du moment) tot stand is gekomen. Op Facebook ben ik bevriend met de vrouw van mijn laatste leidinggevende, zij is bevriend met iemand die mijn blogjes leuk vindt, waar ik inmiddels ook Facebook-vrienden mee ben, en hij doet wel eens iets voor RTV Oost, hij heeft mijn weblog onder de aandacht gebracht van een programmamaker aldaar en voilà.

Ook werd mij gisteren verzocht een tekst na te kijken en eventueel wat verbeterpuntjes aan te geven van een dierbare vriend, tel daar mijn dagelijkse blogje bij op en het leek welhaast een werkdag gevuld met woorden, teksten en verhalen. Maar het was allemaal even heerlijk om te doen, want ik zeg met Paulien Cornelisse: "Taal is zeg maar echt mijn ding".