7 Jaar

Men zegt dat als je ouder wordt het wel lijkt of de tijd sneller gaat. Nou ik kan uit eerste hand vertellen dat dat ook zo is, of nou ja, zo voelt. Vandaag 3 april is de dag dat ik alweer zeven jaar geleden, geïnspireerd door vriend André, bedacht dat het misschien wel leuk zou zijn als ik een blogje ging bijhouden. Waar zijn die zeven jaar heen? Ik lette even niet op, en bam!, we zijn zeven jaar verder. Zeven jaar en 2551 blogjes om precies te zijn. De snelle rekenaar ziet in één oogopslag dat met schrikkeljaren erbij geteld er dus niet iedere dag een blogje is verschenen. In die 7 jaar zouden dat er 2557 moeten zijn. Zes keer heb ik dus verzuimd, en dat had te maken dat ik met koorts op bed lag. Er zijn grenzen aan mijn loyaliteit naar mijn lezers toe; gezondheid gaat voor. Ik had me wel netjes afgemeld zodat er geen zoekacties op touw zouden worden gezet.

Ruim 2500 blogjes, dan word ik zelf ook nog wel eens verrast door wat ik geschreven heb. Ik schreef eerder blogjes dan dat ik een Facebookaccount had, en in het begin daarvan heb ik niet meteen de link naar de blog van die dag geplaatst, maar een paar jaar geleden ben ik ermee begonnen, omdat het voor de geïnteresseerden ook makkelijker is om het geschrevene tot zich te nemen. Facebook laat sinds enige tijd weten wat je in het verleden op de dag van vandaag hebt geplaatst, en dan komen die blogjes van destijds ook weer onder mijn aandacht. Waarbij ik bij sommige titels geen idee heb waar het over zou moeten gaan. Ik lees ze dan eigenlijk als in de derde persoon, en dat is soms best heel verrassend. Wat ook wel eens is gebeurd, is dat ik met iets in mijn hoofd zit van: 'daar moet ik es over schrijven' om dan vervolgens plots geconfronteerd te worden met een blogje van toen waar ik het er al uit-en-te-na over gehad heb. Dit laatste kan vanzelfsprekend ook met de leeftijd te maken hebben, dus lieve lezers, mochten jullie iets déjà vu-erigs hebben bij het lezen van een blog, wees mild in jullie oordeel.

Het mag nagenoeg bekend zijn dat uit het schrijven van mijn blogjes het schrijven van columns voor Radio Capelle is voortgevloeid en hoewel er meerdere raakvlakken zijn is het schrijven van columns een andere discipline, vooral omdat het met het onderwerp van het programma te maken moet hebben. En ook dat doe ik met heel veel plezier. Leuk is het dat net zoals ik geïnspireerd werd om aan het schrijven van blogs te beginnen door André, ik zelf op mijn beurt weer anderen heb aangezet tot het schrijven van hun zieleroerselen. Soms vanuit zichzelf om te zien of het was is, maar ik heb het mensen ook wel eens aangeraden die met heel veel issues zaten als een soort therapie, omdat dat wat je opschrijft uit je hoofd is. Je hoeft het, zeker dan, niet altijd te publiceren of te delen met anderen. Schrijven kan heel helend en therapeutisch zijn. Voor mij geldt dat in ieder geval wel.

Ik ga er dus gewoon mee door, hup dat achtste jaar in. En zoals elke blogjesverjaardag heb ik de layout weer wat veranderd als een cadeautje aan jullie mijn lieve lezers en lezeressen.