De onbekende

Dit jaar heb ik het geld wat ik normaal gesproken aan kerstkaarten en postzegels zou uitgeven gedoneerd aan het culturele belang. Muziek in dit specifieke geval. Is dat belangrijk? Ja, ik vind van wel. In de aanloop naar de maand december is er op hoge toon discussie gevoerd over wat mensen zien als onze cultuur waarvan ze vinden dat het van hen afgepakt wordt, terwijl het voor makers van échte cultuur en kunst steeds moeilijker wordt om hun werk aan een groot publiek te kunnen presenteren.

Als voorbeeld hoe wonderschoon een liedtekst kan zijn, "De Onbekende" van Jules de Corte:

De onbekende

Wij kwamen saam in onze overvolle kerken,

om er het feest te vieren van het goddelijk licht.

Er straalde vrede af en rust van elk gezicht,

en van de dagelijkse sleur was niets te merken.

Terwijl wij zongen de vanouds vertrouwde zangen,

van stille nacht en van de herders op het veld.

Heeft een politieman op z’n bureau gemeld,

in het stadspark heeft zich iemand opgehangen.

Signalement normaal postuur en gaaf van leden,

gewoon een mens als u en ik en iedereen.

Misschien alleen maar onuitsprekelijk alleen,

zonder geloof aan God aan engelen en vrede. 

Hij heeft misschien nog wel de klokken horen zingen,

hij heeft misschien nog wel een poosje stil gestaan.

Toen hij de mensen door de heilige nacht zag gaan,

waren dat allemaal voor hem slechts vreemdelingen.

Want in de wereld is maar weinig te bespeuren

van de aanwezigheid van het koninkrijk van God.

Daarom wordt Jezus steeds geboren in een grot,

terwijl wij zingen achter stijf gesloten deuren.
©Jules de Corte

Hele fijne liefdevolle kerstdagen voor u en de uwen gewenst. Brand eens een kaarsje voor de mensen die het minder getroffen hebben, die zich eenzaam voelen, voor hen bij wie er dit jaar voor het eerst één stoel leeg blijft, voor degenen die strijden voor hun gezondheid of weten dat het hun laatste kerst zal zijn. De warmte van kaarslicht en de liefde waarmee deze ontstoken is kan wonderen verrichten. Ik geloof in wonderen. Gelukkig wel.